Jak ocieplić strop drewniany w starym domu? To pytanie często zadają sobie właściciele budynków mieszkalnych, w którym wykonana przed laty izolacja kiepsko spełnia swoją funkcję lub nie ma jej wcale. W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy mowa o ociepleniu starego stropu drewnianego poddasza nieużytkowego czy użytkowego. Stropy drewniane są cały czas chętnie wybierane przez inwestorów, szczególnie w budynkach, które mają mieć rustykalny czy klasyczny charakter, gdyż stropy tego rodzaju są niezwykle dekoracyjne i nadają wnętrzom unikalnego klimatu. Są też stosunkowo łatwe i szybkie w budowaniu, jednak mają też kilka wad. Kiedy warto zainwestować w stropy drewniane i jakie są ich największe wady oraz zalety? najlepiej sprawdzą się stropy drewniane? W jakich domach najlepiej je stosować?Stropy drewniane mogą być wykorzystywane w różnorodnych budynkach, szczególnie mieszkalnych. Jednak najlepiej sprawdzają się w domach i budynkach:- o konstrukcji drewnianej, szkieletowej;- w murowanych domach parterowych, które mają poddasze użytkowe;- w domach z bali są rodzaje konstrukcji stropów drewnianych?Można wyróżnić dwa rodzaje stropów drewnianych:- stropy belkowe, które stanowią większość stropów drewnianych w domach jednorodzinnych. Są to stropy, w których belki stropowe układane są rzędami w jednakowym rozstawie. Belki oparte są o ściany konstrukcyjne. Tego rodzaju rozwiązanie z reguły stosuje się w domach z bali litych oraz w domach murowanych. Taki strop polecany jest szczególnie przy budowie metoda gospodarczą. Jest to też jeden z najprostszych sposobów na wykonanie stropu;- stropy żebrowe – tego rodzaju stropy najczęściej wykonywane są w domach drewnianych, które mają konstrukcję szkieletową, która nazywana jest również kanadyjską. Takie stropy mogą być również wykorzystane w konstrukcji o szkielecie niemieckim lub skandynawskim. Konstrukcja takiego stropu polega na gęstym ułożeniu cienkich, drewnianych żeber, które łączone są przewiązkami oraz płytami OSB od góry i jeżeli jest to wymagane również od dołu zalety i wady mają stropy drewniane?Jako największe zalety stropów drewnianych wskazuje się następujące kwestie:- stropy drewniane są stosunkowo tanie oraz łatwe w wykonaniu;- dodatkowo można później łatwo wprowadzić modyfikacje w ich ułożeniu. Przykładowo o wiele łatwiej wykonać dziurę w takim stropie niż w stropie wykonanym z innych materiałów;- stropy drewniane mają niezwykle dekoracyjny charakter – nadają wnętrzom unikalnego klimatu. Tego rodzaju stropy sprawdzają się przede wszystkim w aranżacjach nawiązujących do stylu rustykalnego czy skandynawskiego, chętnie wykorzystywane są również w loftach;- stropy wykonane z drewna są o wiele lżejsze niż stropy betonowe, a co za tym idzie, nie obciążają konstrukcji. Dlatego poleca się je szczególnie przy budynkach, które mają stanąć na gruncie, jaki charakteryzuje się małą nośnością;- strop drewniany pozwala na łatwe ułożenie izolacji termicznej – układa się ją pomiędzy belkami;- strop wykonany z drewna pozwala także na łatwiejsze poprowadzenie instalacji takich jak wentylacja czy głównych wad rozwiązania, jakim jest strop drewniany zalicza się przede wszystkim:- znacznie mniejszą izolację akustyczną, nawet przy zastosowaniu wełny mineralnej czy innych produktów izolujących;- bardzo niska odporność na działanie ognia. Drewno wymaga odpowiedniej impregnacji, jednak mimo wszystko taki strop będzie bardziej narażony w razie pożaru, niż strop wykonany z betonu;- w belkach drewnianych, szczególnie nieodpowiednio zabezpieczonych, może dojść do rozwoju grzyba czy zagnieżdżenia się owadów takich jak np. korniki;- drewno oferowane w sklepach nie zawsze jest odpowiednio przechowywane i przygotowywane, dlatego należy zwracać uwagę na jakość materiału, z jakiego buduje się Czyżykowska Stropy występują nawet w domu parterowym, jeśli posiada on piwnicę. W domu piętrowym mamy strop nad parterem, a jeśli kondygnacji jest więcej, pomiędzy każdą z nich jest strop zwany 23 czerwca 2015 Budowa domu, Strop, Stropy 2,578 Wyświetleń Najlepszy materiał na strop to taki, który idealnie wpisze się w oczekiwania inwestora. Na szczęście, wybór jest spory – można postawić na trwałość, ciszę lub wersje ekonomiczną. Najbardziej popularnym rozwiązaniem stosowanym dziś w domach jednorodzinnych są stropy gęstożebrowe. Ceni się je za wszechstronność, sporą możliwość adaptacji. Nie wiążą się również z problemami – zwykle ich ułożenie okazuje się stosunkowo niedrogie oraz łatwe. Z prefabrykowanych belek z betonowymi stopkami i zbrojeniem kratownicowym powstają tzw. żebra. One – poprzez wieńce – przenoszą obciążenie na ściany. Im więc bardziej gęsty rozstaw belek, tym bardziej strop jest odporny na obciążenia. Wolna przestrzeń wypełniania jest pustakami, a na całość nakładany zostaje beton. Wtedy strop jest gotowy. Stropy od betonu po ceramikę W tej technologii jest spora możliwość wyboru. Stropy gęstożebrowe różnią się bowiem nie tylko rodzajami belek, ale i kształtami oraz formą wypełnienia. I tak w przypadku stropów Teriva, pustaki są betonowe lub keramzytobetonowe. W pierwszej wersji ważą od 300 do ok. 500 kg/m kw. Stropy keramzytobetonowe są lżejsze – to waga od 230 do 300 kg/m kw. Stropy gęstożebrowe z betonu komórkowego polecane są w miejscach, gdzie liczy się precyzja w związku z nieregularnymi kształtami. Pustaki mają otwory, co pozwala na optymalne dopasowanie ich między belkami. Stropy w tej technologii ważą ok. 300 kg/m kw. i cechują się przede wszystkim bardzo dobrą izolacją dźwięków. Błędem jest założenie, iż ciszy nie zagwarantują stropy styropianowe. Są lżejsze – ważą nieco ponad 200 kg/m kw – i cieńsze, jednak w połączeniu z betonową warstwą również skutecznie tworzą izolację dźwiękową. Okazują się również doskonałym rozwiązaniem tam, gdzie priorytetem jest ciepło. Współczynnik jego przenikania to ok. 0,4 W/m kw. Mniej popularne są wersje ceramiczne, które doskonale sprawdzają się w testach izolacji akustycznej. Masywne płyty prefabrykowane Alternatywą dla stropów gęstożebrowych są wykonywane z prefrabrykowanych płyt. Betonowe są ciężkie, masywne – nawet mimo tworzonych w nich otworów, które mają zmniejszyć wagę. Atutem jest spora uniwersalność. Najkrótsze tego rodzaju płyty mają 2,4 m, ale można zamówić elementy długie nawet na kilkanaście m. Strop płytowy będzie z pewnością wykonany szybciej, ale okazuje się operacją poważniejszą – choćby ze względu na zaangażowanie dźwigów. Strop drewniany tam gdzie drewno Stropy drewniane dedykowane są głównie do budynków o konstrukcji właśnie z tego materiału. Nie jest to jednak zasada, od której nie ma odstępstw. Drewno to tworzywo dobrze nadające się na stropy – pod warunkiem jednak, iż wykonawca cechuje się wyjątkową precyzją i starannością przy układaniu belek nośnych oraz poszycia. Zobacz gotowe projekty: Projekty domów szkieletowych Projekty domów drewnianych Zobacz Również Blacha gontopodobna jak gont drewniany – czym warto nią pokryć dom? Tradycyjny gont drewniany jest elementem, który najczęściej możemy obserwować w podhalańskich miastach i wsiach. Ale ... W części pierwszej naszego cyklu opisałem na czym polega cała zabawa. W skrócie: – Architekt przedstawia pierwszą wersję domu o wybranych parametrach. Pierwszy projekt domu parterowego o powierzchni 120 m2 był przeznaczony dla rodziny 2+1 lub 2+2, drugi projekt z poddaszem użytkowym i garażem dla rodziny 2+3.
Wydawałoby się, że odpowiedź na postawione pytanie jest oczywista: skoro dom jest tylko parterowy, to po co robić w nim ciężki strop żelbetowy, skoro można przykryć go drewnianym dachem z poziomymi belkami, do których da się zamocować sufit. Tymczasem w wielu murowanych domach parterowych są stropy żelbetowe. Zwykle jest to decyzja projektanta, ale czasem zamiana stropu drewnianego na żelbetowy bywa inicjatywą inwestorów (Fot. 1). Za takim rozwiązaniem przemawia kilka istotnych argumentów. Po pierwsze – strop żelbetowy znakomicie usztywnia budynek. Dzięki jego wieńcom wszystkie ściany nośne są ze sobą mocno związane, tworząc sztywną i odporną na najsilniejszy wiatr bryłę (Rys. 1). Przy wariancie z drewnianym stropem, będącym elementem więźby dachowej, ułożenie na ścianach parteru żelbetowych belek wieńczących nie zapewni tego w podobnym stopniu (nie mają wystarczającej sztywności). Jeśli ktoś ma wątpliwości, co do roli, jaką odgrywa żelbetowy strop w zapewnieniu sztywności budynku parterowego, może przekona go następujący „eksperyment”. Niech weźmie otwarte pudełko po butach i zacznie go odkształcać w różnych kierunkach. Jeśli potem zrobi to samo z nałożoną pokrywką, to zobaczy, że gdy pudełko ma „strop”, nie jest to już takie łatwe. Po drugie – w żelbetowych wieńcach stropowych można znakomicie zakotwić drewnianą konstrukcję dachu, dzięki czemu nie poderwie jej nawet wichura. Po trzecie – mając taki strop, możemy łatwo nadbudować w późniejszym czasie piętro lub postawić na nim nowy dach i zrobić mieszkalne poddasze. Mając to na względzie, dobrze, żeby żelbetowy strop nad parterem był zaprojektowany na pełne obciążenia użytkowe i miał przewidziane miejsce, w którym będzie można zrobić schody na piętro. Rodzaj stropu nad parterem W domach parterowych połacie dachowe mają zwykle mniejsze pochylenie niż w budynkach z użytkowym poddaszem. Z tego powodu ich krokwie są przeważnie – mniej więcej w środku swej rozpiętości – podpierane po obu stronach konstrukcją płatwiowo-słupową (Fot. 2). Takie dachy przekazują większość obciążeń na strop nad parterem, czyli inaczej niż najbardziej popularne w domach jednorodzinnych więźby krokwiowo-jętkowe, w całości oparte na ścianach zewnętrznych (Fot. 3). Z tego powodu w domach parterowych – zamiast monolitycznych płyt żelbetowych – lepiej stosować stropy gęstożebrowe, odpowiednio wzmocnione w miejscach oparcia na nich drewnianych słupów. Zobacz: Kiedy strop oparty na ścianach parteru może spowodować ich pękanie? Bez żelbetowego stropu Wariant z wiązarami drewnianymi ułożonymi bezpośrednio na ścianach też ma oczywiście pewne zalety. Budowa takiego domu będzie przebiegać szybciej niż tego z żelbetowym stropem, szczególnie jeśli zdecydujemy się na prefabrykowane wiązary dachowe przygotowane w wytwórni (Rys. 2). Inną korzyścią jest możliwość wykonania na parterze lekkich ścian działowych, zamiast wewnętrznych nośnych, które są konieczne, gdy stosujemy typowe stropy gęstożebrowe. Dotyczy ona oczywiście większych domów, w których gotowych stropów, nawet tych o zwiększonej rozpiętości, nie da się oprzeć jedynie na ścianach zewnętrznych. więcej informacji na zdjęciach poniżej.
W zależności od materiałów użytych do ich wykonania, technologii, jak również wymagań funkcjonalnych i estetycznych, wyróżnia się różnorodne rodzaje stropów. 1. Strop drewniany – jest to tradycyjny rodzaj stropu, w którym podstawowym materiałem jest drewno.
Rodzaje stropów mogą być bardzo zróżnicowane. Wyróżnia się stropy gęstożebrowe, belkowe, drewniane czy prefabrykowane. Jak zatem wybrać ten odpowiedni i na jakie parametry zwrócić szczególną uwagę? Przyjrzyjmy się bliżej dostępnym rodzajom stropów i sprawdźmy, co właściwie je różni. Wybór odpowiedniego stropu jest bardzo ważną decyzją. Należy zrobić to już na samym początku budowy. Wiele zależy od samej wielkości i konstrukcji domu, ponieważ nie wszystkie rodzaje stropów mogą być używane w danym rodzaju budownictwa. Najczęściej wybrany projekt domu narzuca w pewnym stopniu wybór stropu, ale nie zawsze. Warto więc wiedzieć, jakie rodzaje stropów można wybrać. Rodzaje stropów – najważniejsze parametry Zanim przejdziemy do omówienia poszczególnych rodzajów stropów, warto najpierw odpowiedzieć na pytanie, co to jest strop i jakie funkcji pełni. Dzięki temu łatwiej będzie zrozumieć, dlaczego dany materiał może się sprawdzić lepiej, a inny nieco gorzej. Stropy są poziomymi przegrodami budynku. Dzielą go na kondygnacje i składają się z podłogi, sufitu i konstrukcji nośnej. W stropach ważna jest ich grubość oraz warstwy. Konstrukcja stropu pozwala mu na przenoszenie obciążeń, takich jak ciężar własny, a także obciążenia zmienne. Stropy muszą również unieść ciężar ścian działowych oraz więźby dachowej, a to nadal nie wszystko. Ich zadaniem jest także tworzenie podłoża dla podłóg oraz posadzek. Jednocześnie chronią również rozprzestrzenianiem się pożaru i dają dobrą izolację termiczną, przez co przez kondygnacje nie może przenikać ciepło, czy para wodna. Stropy również dają izolację akustyczną pomiędzy kondygnacjami. Jak zatem widzisz, ich funkcje są bardzo zróżnicowane i istotne dla budynku oraz jego mieszkańców. Stropy powinny wykazywać przede wszystkim dużą wytrzymałość na obciążenia. Istotna będzie też izolacja akustyczna. Te dwa parametry mają zdecydowanie największe znaczenie przy ich wyborze. Samych rodzajów stropów jest przynajmniej kilka. Możemy rozróżnić stropy belkowe, a także płytowo-żebrowe i płytowe, inaczej żelbetowe. Używane są również stropy gęstożebrowe. Rodzaje stropów w domach jednorodzinnych Rodzaje stropów klasyfikuje się ze względu na różne kategorie. Bardzo ważną cechą stropów jest użyty w nich materiał, który stosowany jest na konstrukcję nośną. Pod tym względem można wyróżnić stropy: drewniane; stalowe; stalowo-betonowe; ceramiczno-żelbetowe; żelbetowe; z betonu sprężonego; stalowo ceramiczne. O tym, jakie cechy ma większość z nich, powiemy za chwilę. Warto jednak wiedzieć, że rodzaje stropów można także podzielić z uwagi na funkcję, jaką pełnią. Wyróżniamy więc przede wszystkim: stropy międzykondygnacyjne; stropodachy; stropy poddasza; stropy nad podziemiami – chodzi o piwnice. To nadal nie koniec. Możliwy jest jeszcze jeden podział rodzajów stropów. Dotyczy on rodzaju konstrukcji nośnej, jaką posiadają. Mowa wówczas o stropach: wielokierunkowych; jednokierunkowych; kasetonowych; belkowych; gęstożebrowych; płytowo-żebrowych. Jak zatem możesz się przekonać, rodzaje stropów w domach jednorodzinnych bywają bardzo różnorodne. Przyjrzyjmy się bliżej niektórym z nich. Strop płytowo-żebrowy W takim rodzaju stropu elementami nośnymi są konstrukcje płyta i żebro. Są one stosowane w pomieszczeniach, gdzie strop musi być gładki, również w miejscach, gdzie strop ma największe obciążenia. W takim stropie rozpiętość żeber wynosi od 4,5 do 7,5 metra. Stropy z płyt mają różną grubość. Użyte w nich płyty stropowe muszą mieć grubość 5 cm, jeśli stosujemy je w płytach dachowych, 6 cm, przy płytach stropowych i aż 12 cm, przy płytach pod przejazdami, które muszą wytrzymywać największe obciążenia. W takich stropach stosowane jest jedno przęsło lub wiele przęseł. Podporami pośrednimi żeber, w przypadku żeber wieloprzęsłowych, mogą być np. ściany albo podciągi. Takie stropy są wykorzystywane najczęściej przy budownictwie domów szkieletowych. Strop gęstożebrowy Stropy gęstożebrowe składają się z płyty żelbetonowej, a także żeber, które są rozstawione nie szerzej, niż 90 cm. Jakie rodzaje stropów gęstożebrowych możemy wyróżnić: stropy bez wypełnienia; strop Ackermana – który wykonywany jest za pomocą pustaków ceramicznych na deskowaniu ażurowym; strop Teriva – przeznaczony głównie do budownictwa tradycyjnego, mający grubość 22 lub 24 cm; strop grzybkowy – składający się z płyty żelbetowej, która jest rozszerzana na górze oraz oparta na słupach, odpowiedni do dużych obciążeń, np. pod podjazd, czy w budownictwie przemysłowym. Takie stropy są wykorzystywane głównie w budynkach piętrowych, ponieważ żebra ustawione dość gęsto dają lepszą podporę dla dużych obciążeń. W przypadku domów murowanych stosowane są stropy żelbetowe w całości albo częściowo prefabrykowane. Strop monolityczny Strop monolityczny to stop wykonany z betonu zbrojonego, czyli tzw. żelbetu. Co więcej, takie stropy są betonowane na pełnym deskowaniu. Proces ten wykonuje się bezpośrednio na miejscu budowy. Zaleta tego rozwiązania to możliwość zastosowania stropu o nietypowym kształcie, a także dobra izolacja akustyczna. Jest to jednak skomplikowane zbrojenie, wymagające wykonawcy o wysokich kwalifikacjach. Wyróżnia się kilka rodzajów stropów monolitycznych, do których zalicza się stropy płytowe, płytowo-żebrowe, gęstożebrowe oraz grzybkowe. Strop prefabrykowany Strop wykonany z gotowych elementów znacząco przyspiesza czas budowy. Ponadto stropy prefabrykowane mają wysokie parametry akustyczne. Ich wykonanie wiąże się przy tym z mniejszą ilością zużytego betonu. Niemniej, z czasem płyty mogą się wyginać. Wiele zależy od rodzaju stropu prefabrykowane. Może on przyjąć postać płyt kanałowych, płyt kanałowych sprężonych, lub prefabrykatów z betonu komórkowego. Strop z płyt modułowych Strop z płyt modułowych to także jeden z rodzajów stropów prefabrykowanych. Wykonany jest bowiem z wielkogabarytowych, żelbetowych płyt stropowych. Ich grubość wynosi minimum 5 cm. Płyty modułowe układane są bezpośrednio na miejscu budowy i zalewane przygotowaną wcześniej masą betonową. Strop z płyt modułowych wykazuje wysoką nośność nawet do 40 kN/m2, jednocześnie jest prosty i szybki w montażu. Zazwyczaj jego zamontowanie nie trwa dłużej niż jeden dzień. Wadę takiego rozwiązania stanowi zaś wymóg przeprowadzenia prac zbrojarskich w strefie nadbetonu. Strop belkowy Stropy belkowe są coraz bardziej popularne, zwłaszcza w domach jednorodzinnych. Belki, z jakich wykonany jest strop, mogą być wykonane z drewna, co idealnie pasuje do tradycyjnych domów drewnianych. Belkowanie drewniane może stanowić też świetną ozdobę. Niestety takie belki są również bardzo łatwopalne. Długość belek wykorzystywanych w takich stropach wynosi około 15 metrów długości. Są one układane w odstępach co 150 cm. Inny rodzaj stropu belkowego to strop belkowo-stalowy, który układa się podobnie co strop drewniany. Przy domach murowanych jest zastępstwem dla stropu belkowego, drewnianego. Przy belkach stalowych elementem konstrukcyjnym są belki zwane trygrami, dwuetowe. Są układane co około 120 cm. Taki strop stawia się bardzo szybko, ale wymaga ogromnej precyzji. Rodzajami stropów belkowych jest strop Kleina i strop Fert. Belki drewniane – jak wybrać belki drewniane na strop? Strop płytowy Strop płytowy jest wykonany tak, że płyta żelbetonowa strop jest mocowana na rusztowaniu. Najczęściej stosowane są płyty kanałowe okrągłootworowe o różnej grubości, najczęściej 24 cm, a szerokości do 149 cm. Montaż takiego stropu trwa kilka godzin, ale wymaga użycia ciężkiego sprzętu. Nie potrzebne jest za to deskowanie ani stemple. Jest możliwy do obciążania już po ułożeniu. Rodzaje stropów ze względu na materiały Do wykonania stropu nie musimy gromadzić wielu materiałów. Jeśli chcemy zbudować strop, wystarczy, że będziemy posiadać odpowiednie zbrojenia oraz wypełnienia np. w formie pustaków. Które rodzaje stropów budowlanych będą najlepszym wyborem, jeśli weźmiemy pod uwagę wyłącznie materiał, z którego zostały wykonane? Strop drewniany Strop drewniany jest zdecydowanie najbardziej popularny w domach jednorodzinnych, zwłaszcza tych, które również wykonane są z drewna. Ich najważniejsza zaleta to fakt, że są o wiele lżejsze od stropów żelbetowych. Dzięki temu nie obciążają konstrukcji budynku. Ponadto, cechuje je dość niska cena, zwłaszcza w porównaniu z żelbetem. Dostępne są różne rodzaje stropów drewnianych, które różni przede wszystkim gatunek zastosowanego drewna. Strop betonowy Stropy betonowe w domach stosuje się rzadziej, z uwagi na wyższą cenę i ciężar konstrukcji. Zwłaszcza starsze budynki mogą go nie udźwignąć. Zdecydowanie częściej różnego rodzaju stropy betonowe stosuje się w halach i budynkach użyteczności publicznej. To ze względu na fakt, że wykazują bardzo dobrą stabilność i trwałość, która szacowana jest nawet na kilkadziesiąt lat. Strop betonowy jest także ognioodporny. Strop żelbetowy Stropy żelbetowe także bardzo często stosuje się w domach jednorodzinnych, a to dlatego, że ten materiał jest łatwo dostępny, a co za tym idzie, przystępny cenowo. Jednocześnie możliwe jest uzyskanie większych rozpiętości bez stosowania stałych podpór. Wyróżnia się kilka rodzajów stropów żelbetowych, w tym stropy belkowe, płytowe zbrojone jedno- i wielokierunkowo oraz płytowo-żebrowe. Strop z gazobetonu Tego rodzaju stropy powstają z betonu komórkowego zbrojonego typu PP4,4/0,55. Zaletę ich stosowania stanowi możliwość wyeliminowania mostków termicznych w newralgicznych miejscach budynku, dzięki czemu zapewnia optymalną izolację cieplną. Strop ceramiczny Stropy ceramiczne to zazwyczaj stropy prefabrykowane. Składają się z belek nośnych i pustaków. Zapewniają szybki i prosty montaż, który jest także dość tani z uwagi na lekkość materiału (nie wymaga wynajęcia dźwigu). Popularne rodzaje stropów ceramicznych to Teriva, Akermana i Ceram. Ocieplenie stropu – co daje, ile kosztuje i jaki materiał wybrać na ocieplenie stropu? Jakie są najpopularniejsze rodzaje stropów w domach parterowych? Jaki strop w domu parterowym okaże się najlepszym rozwiązaniem i z jakich względów? Nie wiesz, jaki strop wybrać? Sprawdź, które z nich są najczęściej stosowane. Strop w domu parterowym to najczęściej strop płytowy. Można go zamontować nawet zimą, a przy tym charakteryzują go wysokie parametry akustyczne i duża zdolność akumulacji ciepła. Równie często wybierany jest strop belkowy, który wymaga co prawda precyzji w układaniu, ale za tego można go zamontować bez użycia ciężkiego sprzętu. Ten rodzaj stropu pozwala najwięcej zaoszczędzić na materiale. Trzeba się jednak liczyć z tym, że budowa będzie pracochłonna. Jeśli zastanawiasz się, jaki strop w domu parterowym wybrać, zastanów się też nad jego budową oraz użytymi materiałami. W przypadku domów tradycyjnych lepiej wybrać belkowanie, ponieważ nie obciąża przesadnie konstrukcji nośnej. Miej jednocześnie na względzie, że strop odpowiada również za izolację cieplną. Właśnie dlatego grubość stropu w domu jednorodzinnym powinna wynieść około 20 cm. Strop drewniany czy betonowy w domu parterowym – co będzie lepszym wyborem? To zależy od rodzaju budynku. Jeśli dom jest drewniany, to także i strop lepiej, aby był wykonany z tego samego materiału. Ile kosztują różne rodzaje stropów? Ceny stropów zależą od ich rodzajów. Jeśli chcesz wiedzieć, jaki strop jest najtańszy, warto zwrócić się do sklepu budowlanego. Ceny poszczególnych rodzajów stropów nie różnią się jednak tak znacząco, jak mogłoby się początkowo wydawać. Różnice wynoszą przeważnie kilka złotych na m2. Strop betonowy – cena za metr kwadratowy wynosi około 20 zł. Koszt stropu drewnianego może być nieco niższy, ale za to wyższa robocizna, dlatego nie w każdym przypadku będzie opłacalny. Koszt stropu żelbetowego to również około 20-30 zł za m2, lecz cena montażu może być już niższa. Jeśli chodzi o koszt stropu drewnianego a betonowego cena jest bardzo podobna. Nie musisz więc się nią kierować podczas wyboru. Strop gęstożebrowy – cena może wynosić nawet powyżej 30 zł za m2. Ile kosztuje budowa stropu w 2022 r. i które rozwiązanie jest najtańsze? Jakie są wady i zalety najpopularniejszych rodzajów stropów? Różne rodzaje stropów mają swoje wady i zalety, które warto poznać przed zdecydowaniem się na dany rodzaj stropu. Na szczęście możemy wybrać spośród kilku rodzajów stropów tak, by nasz wybór dawał nam pewność, że strop spełni swoje zadanie i będzie izolował ciepło pomiędzy kondygnacjami. Konstrukcja stropu, ilość warstw, materiał wykonania, grubość stropu – to wszystko ma znaczenie. Poniżej możemy porównać zalety oraz wady stropów żelbetonowych oraz stropów drewnianych belkowych. Stropy żelbetonowe – zalety możliwość wykonania nietypowego kształtu stropów; niewielka grubość; dolna warstwa jest gładka, co ułatwia tynkowanie; do montażu nie potrzebujemy ciężkiego sprzętu. Stropy żelbetonowe – wady skomplikowane zbrojenie; pracochłonność robót. Stropy belkowe drewniane – zalety lekkość i szybkość montażu; nie wykonuje się przy nich prac mokrych i można je montować zimą; świetna izolacyjność termiczna. Stropy belkowe drewniane – wady łatwopalność; skrzypienie, przy niefachowym wykonaniu; korozja biologiczna. Ile kosztuje stal zbrojeniowa w 2022 r.? Cennik Wiosną zamierzam ocieplić strop w domu parterowym z nieużytkowym poddaszem.Strop betonowy ,poddasze nieogrzewane,dach kryty blachą. W początkowej wersji miałem dać 10cm styro i zrobić cienką wylewkę ,lecz kilka osób odradziło mi tą metodę twierdząc że 10 cm styro to nie jest żadna izolacja. Strop jest niezwykle ważnym elementem konstrukcji budynku. Odpowiada za jej usztywnienie w kierunku poziomym, przenoszenie obciążeń oraz izolację poszczególnych kondygnacji. Dużym powodzeniem wciąż cieszą się stropy drewniane, często porównywane z betonowymi. Czym charakteryzuje się strop drewniany, jakie posiada wady i zalety oraz ile kosztuje? Strop drewniany Co to jest strop drewniany? Strop drewniany jest poziomym układem konstrukcyjnym wykonanym z drewna. Jego zadaniem jest oddzielenie poszczególnych kondygnacji budynku. Strop drewniany powstaje z podłużnych belek, mocowanych w układzie równoległym do ścian domu. Od strony poddasza zwykle stosowane są płyty kartonowo-gipsowe. Na powierzchni górnej stropu układa się podłogę, a dolną pokrywa tynkiem. Strona stropu spełniająca funkcję sufitu pomieszczenia pozostawiana jest w stanie surowym. W ten sposób utworzyć można wytrzymałą i estetyczną konstrukcję belkową. Od spodu przybijana jest podsufitka. Główną funkcją stropu drewnianego jest przenoszenie obciążeń stałych – ciężaru zarówno własnego, jak i ścianek działowych. W przypadku poddaszy, częściowo przenoszony jest także ciężar więźby dachowej. Strop drewniany przenosi ponadto obciążenia użytkowe. Znosi ciężar umeblowania i wyposażenia pomieszczenia, a także przebywających w nim osób czy składowanych towarów. Konstrukcja stropu drewnianego powinna być na tyle sztywna, aby sprostać wymaganym warunkom użytkowym. Oznacza to, że wpływ obciążeń na ugięcie stropu nie może przekroczyć dopuszczalnych wartości. Konstrukcja ta zwiększa też sztywność budynku. Chroni wnętrza poszczególnych kondygnacji przed przenikaniem ciepła czy dźwięku. Pozwala na utworzenie dobrego podłoża do podłogi i posadzek. Strop drewniany często nazywany jest stropem lekkim. Znajduje zastosowanie przede wszystkim w budownictwie domów drewnianych i murowanych. Strop drewniany warstwy Dobrze zaprojektowany strop drewniany to konstrukcja z uwzględnieniem odpowiedniego rozmieszczenia warstw. Każda z nich spełnia określoną funkcję. W przypadku domów jednorodzinnych, najczęściej spotykane są stropy drewniane belkowe. Belki te najczęściej wykonane są z litych bali drewnianych. Można jednak wykonać je także jako elementy składane, np. łączone mechanicznie lub klejone. Odpowiednio dopasowany rozstaw zapewnia optymalną sztywność, co chroni przed skręcaniem się elementów. Różna może być wysokość belek drewnianych. Zależy ona zarówno od ich rozstawu, jak i rozpiętości stropu oraz zastosowanego materiału konstrukcyjnego. Poza belkami, szkielet stropu drewnianego składa się również z podciągów. Elementy te opierają się na ścianach nośnych. Belki mogą być też podpierane na podciągach pośrednich – wówczas układane są jednokierunkowo. Zakrywa się je podsufitką lub pozostawia widoczne od spodu stropu. Podsufitka Podsufitkę można wykonać z drewnianej boazerii lub płyt gipsowych. Nie jest ona jednak konieczna. Belki w stropach bez podsufitki pozostają wówczas widoczne, jednak wciąż mogą prezentować się estetycznie. W budynkach murowanych trzeba je dodatkowo zabezpieczyć. Użycie specjalnego jarzma chroni belki przed wysuwaniem się. Z murem stykają się ich końcówki. Należy osłonić je papą, unikając przy tym przykrywania czoła belki. Od tej strony konieczne jest również zastosowanie izolacji termicznej gniazda. Zapobiega to skraplaniu się pary wodnej, a tym samym wydłuża trwałość drewna. Między murem a belką należy pozostawić nieco przestrzeni wentylacyjnej, o szerokości ok. 2-3 cm. W ten sposób powietrze może bez trudu docierać do czoła belki. Izolacja cieplna Ważną warstwą stropu drewnianego jest dobra izolacja cieplna. Do czasu wykończenia, konstrukcja ta spełnia funkcję zewnętrznej przegrody. Wiąże się to z koniecznością ułożenia paroszczelnej izolacji od strony pomieszczeń ogrzewanych. Jako izolacja cieplna między kondygnacjami najczęściej stosowana jest wełna mineralna. Z reguły układa się jej ok. 10 cm w przestrzeń między belkami. Konieczne jest również zastosowanie folii paroizolacyjnej. Umożliwia ona odprowadzenie wilgoci z warstwy ocieplenia, a także chroni przed pyleniem wełny. Między deskami a wełną powinna zostać pozostawiona przestrzeń wentylacyjna o grubości minimum 5 cm. Aby uzyskać dodatkowe wyciszenie stropu drewnianego, przed przybiciem desek na belkach położyć można paski filcu lub pianki o grubości ok. 1 cm. Izolacja akustyczna Trudność w wyciszeniu stropu drewnianego wynika z jego niewielkiej masy. Aby uzyskać dobrą izolację akustyczną, należy zastosować elastyczne podkładki z gumy lub filcu. Używa się ich w miejscu łączenia konstrukcji stropu z poszyciem. Podkładki te ułożyć warto również między belkami stropowymi a legarami, których nie należy przybijać. Do ochrony pomieszczeń przed hałasem stosuje się najczęściej posadzki pływające. Powinny posiadać możliwie wysoki ciężar. Najlepiej więc wykorzystać wielkowymiarowe elementy drewniane lub drewnopochodne, takie jak klejone warstwowo deski lub laminowane panele. Szczególną uwagę warto zwrócić na odpowiednią izolację akustyczną posadzek pływających od ścian. W przeciwnym razie dźwięki będą mocniej przenoszone przez ściany ograniczające posadzkę. Innym rozwiązaniem może być nieznaczne dociążenie stropu drewnianego, przy zachowaniu równomiernej elastyczności. Da się to uzyskać poprzez naklejenie bądź rozłożenie płytek kamiennych lub betonowych. Wymiary płytek nie mogą być przy tym przesadnie duże. Na szczelinach między nimi spoczywa bowiem cała nadbudowa elastyczna. Dobre efekty da się też osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiednich wykładzin, które poprawiają tłumienie odgłosu kroków o dużych częstotliwościach. Przez strop przenika sporo elementów konstrukcyjnych, takich jak kominy czy schody. W ich przypadku regularny układ belek stropowych się nie sprawdzi. Belki trzeba skrócić, przenosząc obciążenia na sąsiednie elementy. W tym celu stosuje się belkę wymianową, mocowaną jarzmem do belek regularnych oraz skróconych. Przez podsufitkę da się przeprowadzić także pojedyncze elementy elektryczne. Nie mają wpływu na odporność ogniową, o ile powstałe przy okazji otwory zostaną odpowiednio zamknięte, np. zagipsowane. Szczególną staranność należy zachować przy wykonywaniu przejść przewodów prowadzonych pionowo. Ich pęczki do średnicy 50 mm można bez specjalnych zabiegów przeprowadzić przez podsufitkę. Należy jedynie wyłożyć miejsce przechodzenia odpowiednio ciasno ułożonym włóknem mineralnym, po czym uszczelnić przy pomocy zaprawy gipsowej. Strop drewniany eksploatowany przez wiele lat narażony jest na wystąpienie ugięcia. Stosowanie ciężkich wypełnień wewnętrznych w postaci polepy przesadnie obciąża fundamenty i mury budynku. Ogranicza to możliwości modyfikacji sposobu użytkowania wnętrz. Remont takiego stropu wymaga przeprowadzenia poziomowania. Zaleca się wówczas zastosowanie dwóch warstw płyty gipsowo-kartonowej o podwyższonej ognioodporności. Na warstwie wierzchniej suchego szprycu układa się materiał podsypkowy, którego zadaniem jest wypoziomowanie ugiętego stropu. Stanowi on też optymalne podłoże pod płyty suchego jastrychu. Na takich płytach układać można terakotę, wykładzinę, panele oraz inne rodzaje posadzek. Strop drewniany konstrukcja – rozstaw belek, rozpiętość, dopuszczalne obciążenie W zależności od obciążenia, rozstaw osiowy belek stropowych powinien mieścić się w granicach 60-90 cm. Ugięcie maksymalne belek nie powinno natomiast przekraczać 1/300 ich rozpiętości. Dopuszczalna wartość tego parametru wynosi 6 m, licząc w świetle ścian. W zależności od rozpiętości stropu oraz obciążenia, wymiary belek w stropach drewnianych mogą wynieść od 8×15 do 19×28 cm. Proporcje optymalne przekroju jednej belki to ok. 5:7. Konieczne może być zachowanie jej równej długości z oparciem na murze. Dopuszczalne obciążenie jest natomiast dość trudne do określenia. Stropy drewniane mają różne parametry. Belki mogą mieć różny rozstaw. Nie bez znaczenia pozostaje stan techniczny stropu drewnianego. Znaczenie ma także odległość od ścian i pozostałych punktów podparcia. Aby ocenić maksymalne obciążenie stropu, najlepiej skonsultować projekt z doświadczonym budowlańcem. Projektant będzie w stanie obliczyć nośność, a także podać ewentualne metody wzmocnienia konstrukcji. Strop drewniany prefabrykowany (belki prefabrykowane Posi Joints) Specyficzną odmianą stropu drewnianego jest konstrukcja wykonana z belek prefabrykowanych MiTek, czyli Posi Joist. Kombinacja elementów górnego i dolnego pasa łączona jest za pośrednictwem specjalnych krzyżulców. Łączniki te nazywają się Posi Strut i wykonane są z blach stalowych. Belki stropowe Posi Joist łączą w sobie siłę stalowej sieci z lekkością drewna. Mimo niskiej wagi, taka konstrukcja charakteryzuje się dużą sztywnością. Łączniki Posi Strut mogą występować w różnych rozmiarach. Belki stropowe Posi Joist mają też rozmaite przekroje, w zależności od rozpiętości i poziomu obciążeń. Zaletą tego rozwiązania jest stabilność, solidność i odpowiednia estetyka po wykonaniu stężeń. Posi Joist mogą być stosowane na konstrukcję dachów płaskich. Bez podpory rozpiętość wynosi nawet do 6 m – przy założeniu obciążenia użytkowego równego stropom betonowym, obciążeń od warstw oraz obciążeń od ścianek działowych. Dzięki możliwości uzyskania szerokich rozpiętości, swoboda kształtowania wnętrz w budynkach ze stropem drewnianym z prefabrykatów jest bardzo duża. Przekłada się to na sporą różnorodność w kwestii kreowania układów wewnętrznych np. dla obiektów handlowych i przemysłowych. W porównaniu ze stropami betonowymi, Posi Joist zapewnia nawet o 50 proc. mniejszy ciężar. Umożliwia przy tym użycie najcięższego stropu drewnianego, z uwzględnieniem warstw dociążających, chroniących przed ogniem czy tłumiących dźwięki. Skorzystanie z możliwości oferowanych przez Posi Joist wiąże się ze sporą oszczędnością finansową i materiałową. Zastosowanie technologii prefabrykowanej ucina koszty surowców i zmniejsza wydatki na praktycznie całą inwestycję. Taka konstrukcja jest lekka, dzięki czemu nie trzeba stosować wieńca. Można bez trudu zmniejszyć przekrój ścian nośnych i fundamentów. Do minimum da się zredukować także wszelkie podpory – w zależności od warunków, można nawet całkowicie je wyeliminować. Posi Joist nie wymagają stosowania dźwigu, co obniża wydatki związane z montażem. Strop z takich belek montuje się bez użyciu specjalistycznych maszyn, ze względu na niską wagę poszczególnych elementów. Montaż można przeprowadzić nawet w we własnym zakresie. Belki stropowe Posi Joist posiadają ażurową konstrukcję. Znacząco ułatwia to i przyspiesza prowadzenie wszelkiego rodzaju instalacji wewnątrz konstrukcji, w tym wodnej, kanalizacyjnej czy elektrycznej. Dodatkowo obcina to koszty robocizny. Pieniądze zaoszczędza też brak podpór tymczasowych i stempli w trakcie montażu. W przypadku Posi Joist nie są prowadzone żadne prace betonowe – nie ma konieczności stosowania wylewek, które zastąpić można warstwami kruszywa. Da się w ten sposób zaoszczędzić czas potrzebny do wyschnięcia betonu, aby zdołał nabrać swoich konstrukcyjnych właściwości. Montaż stropu drewnianego Posi Joist jest łatwy i szybki. Do wykonywania otworów lub łączenia z murem stosuje się odpowiednie okucia. Wszystkie prace ukończyć można w ciągu jednego dnia, po czym strop jest gotowy do użytku. W przypadku prawidłowego wykonania i zastosowania właściwych warstw wygłuszających, Posi Joist charakteryzują się dobrą izolacyjnością termiczną i akustyczną. Stosuje się je często w domach energooszczędnych, ponieważ pozwalają na włożenie dużej ilości wełny mineralnej. Dzięki ażurowej konstrukcji, może być ona upychana między krzyżulce na etapie prasowania. Rozwiązanie to likwiduje ryzyko powstawania mostków termicznych. Materiał sufitowy da się natomiast bezpośrednio zamocować do dolnego pasa belki. Posti Joist powala też na zredukowanie skrzypienia oraz usztywnienie podłogi. Przekroje belek prefabrykowanych da się dostosować do wymagań wytrzymałościowych i architektonicznych jeszcze na etapie projektowania domu. Strop drewniany jako część wiązara dachowego = sposób na oszczędności Wbrew wielu opiniom, wiązary dachowe sprawdzają się również w przypadku poddaszy mieszkalnych. Ich zastosowanie wiąże się z wieloma korzyściami. Dolny pas wiązarów może być jednocześnie elementem konstrukcji stropu. Zastosowanie elementów prefabrykowanych znacząco poszerza możliwości wykonawcze. Jedną z nich jest właśnie włączenie w konstrukcję stropu wiązarów. Wiąże się to z wieloma korzyściami, w tym także finansowymi. W domach parterowych z poddaszem nieużytkowym, wiązary spełniają funkcję nie tylko więźby. Ich pas dolny jest również elementem stropu. Rozwiązanie to pozwala na wyeliminowanie konieczności stosowania pracochłonnego i drogiego stropu betonowego. Dom można wówczas wznieść taniej o nawet kilkanaście tysięcy złotych. Dodatkową zaletą jest gwarancja przyspieszenia budowy. Wiązary dachowe mają oparcie na ścianach zewnętrznych, dlatego żadna z wewnętrznych nie jest nośna. W technologii lekkiej można je wykonać taniej i szybciej. Jeżeli ściana jest wyłącznie działowa, nie musi posiadać ławy fundamentowej. Wiąże się to z dodatkowym obniżeniem kosztów, nie ma bowiem konieczności wykonywania dodatkowej konstrukcji nośnej. Jej funkcje spełniają dolne pasy wiązarów, uwzględniające wszelkie nadprogramowe obciążenia użytkowe. W przypadku pasa w formie kratownicy, na pierwszej kondygnacji uzyskać można sporo otwartej przestrzeni. Konstrukcja wiązarowa w większości przypadków pozwala na otrzymanie poddasza bez słupów. Można dzięki nim uzyskać np. otwarte wnętrze bez dziesięciometrowych przeszkód. Pozbawienie poddasza słupów znacząco ułatwia zaadaptowanie go na cele mieszkalne. Zwiększa też możliwości aranżacyjne uzyskanego pomieszczenia. Belki stropowe wykonać można jako kratowe wiązary drewniane. Elementy tarcicy łączy ze sobą specjalna płytka kolczasta. Ze względu na lekkość elementów, montaż przebiega szybko i prosto. Wykorzystuje się w nim specjalistyczne okucia budowlane, które łączą elementy stropu. Płytka kolczasta zastosowana w tej technologii daje możliwość łączenia elementów położonych od dowolnymi kątami. Ma to szczególne znaczenie przy tworzeniu wiązarów o różnym kształcie. Umożliwia bowiem tworzenie wiązarów zarówno trójkątnych, jak i znacznie bardziej skomplikowanych. Pozwala tym samym na ciekawe aranżowanie pomieszczeń, które przy zachowaniu zewnętrznej bryły zyskają np. łukowe stropy. Krzyżulce sprzyjają swobodnemu umiejscowieniu instalacji, włącznie z przewodami o dość dużej średnicy – np. do rekuperacji ciepła. Wynika to z możliwości oferowanych przez przemysłowe ciesielstwo. Tarcica konstrukcyjna pochodzi z nowoczesnych tartaków i fabryk, które dbają o spełnienie wszystkich norm. Drewno suszone jest termiczne w komorach sterowanych komputerowo. Materiał cechuje się dzięki temu zwiększoną odpornością na pleśnie, grzyby i owady. Jak ocieplić strop drewniany? Jak ocieplić strop drewniany? Obecnie w domach jednorodzinnych coraz rzadziej spotkać można nieużytkowe strychy. Na ich miejscu znajdują się mieszkalne poddasza, które zwiększają użytkowy metraż budynku. W niektórych obiektach z różnych przyczyn nie jest możliwe wykorzystanie obszarów znajdujących się pod połacią dachu. Nie wymagają one jednak inwestycji w pełne ocieplenie skosów. W takim wypadku wystarczy dokładnie ocieplić strop. Przed rozpoczęciem prac należy wziąć pod uwagę różne czynniki. Nieużytkowe poddasze wymaga ocieplenia solidnym materiałem termoizolacyjnym, który powstrzyma nadmierne wychładzanie się pomieszczeń mieszkalnych. Powłoka termoizolacyjna powinna posiadać grubość przynajmniej 20 cm. Na strychu nieużytkowym można wyłożyć izolację o zwiększonych parametrach. Pozwoli to na zmniejszyć do minimum ryzyko przenikania przez strop ciepła. Ocieplenie wykonać należy z materiału, który będzie posiadał zadowalające parametry termoizolacyjne. Poszczególne rozwiązania różnią się między sobą właściwościami. Najlepiej wybrać jedno z nich jeszcze na wstępnym etapie budowy domu. Najczęściej stosowanym rozwiązaniem w przypadku stropów drewnianych jest wełna mineralna. W tym celu z reguły wykorzystuje się materiał w postaci sprężystej maty, która dobrze pokrywa najtrudniej dostępne przestrzenie. Do zalet tego produktu należy dobra izolacyjność termiczna i akustyczna. Wełna mineralna tłumi dźwięki wyjątkowo skutecznie, nawet te pochodzące bezpośrednio z górnej kondygnacji. Stanowi dobre rozwiązanie w przypadku domów, w których poddasze nieużytkowe ma zostać zaadoptowane na składzik. Wełna mineralna jest jednocześnie produktem niepalnym, co ma znaczenie w przypadku drewnianej konstrukcji. Pozwala to na wykorzystanie jej również w postaci ocieplenia stropu w domu położonym na poddaszu. Spełnia tam podwójną funkcję – termoizolacji oraz ochrony przeciwogniowej. Rozwiązaniem godnym uwagi przy ocieplaniu stropu drewnianego jest także granulat wełny mineralnej. Strzępki tego materiału posiadają identyczne właściwości, co mata. Miejsca o ograniczonej dostępności uzupełniają jednak znacznie lepiej. Postrzępiona wełna mineralna dobrze sprawdzi się zwłaszcza w pomieszczeniach nieużytkowanych. Da się rozrzucić ją bezpośrednio na powierzchni stropu. Dość popularnym rozwiązaniem jest także ocieplanie stropu drewnianego styropianem. Materiał ten występuje w różnych grubościach i wariantach właściwości termoizolacyjnych. Pozwala tym samym na optymalne dopasowanie go do specyficznych potrzeb poszczególnych inwestorów. Ocieplenie stropu styropianem z różnych względów nie jest jednak w stanie zapewnić wydajnej bariery. Szczególnie słabo materiał ten sprawdza się w przypadku poddaszy, które posiadają dość skomplikowane kształty. Styropian może nie sprostać dostatecznie nierównościom ścian i podłoża. Sprawdzi się jednak dobrze w formie ocieplenia dla stropu betonowego. Dobrą izolację termiczną zapewnia granulat z włókien celulozowych, znany jako ekofiber. Materiał ten poleca się zwłaszcza do stosowania w miejscach trudno dostępnych. Podobnie jak strzępki wełny mineralnej, ekofiber wystarczy po prostu wysypać na powierzchnię stropu. Granulki dobrze wypełniają przestrzeń i skutecznie chronią przed powstawaniem mostków termicznych. Do zalet włókien celulozowych należy bez wątpienia ich niepalność. Izolacja termiczna może dzięki temu dodatkowo zabezpieczać przed rozprzestrzenianiem się ognia. Warto jednak pamiętać, że ekofiber można samodzielnie stosować jedynie w przypadku poddaszy nieużytkowanych. Rozsypać warto go np. na strychu o niskim zadaszeniu. Jeżeli poddasze nie będzie często uczęszczane, nie ma też konieczności tworzenia na nim podłogi. Pod względem wykonawczym, ocieplenie stropu drewnianego nie różni się znacząco od prac realizowanych przy okazji ocieplania stropu betonowego. Warstwa izolacji termicznej układana jest między belkami konstrukcyjnymi. Zwykle posiada standardową grubość 20 cm, co odpowiada wysokości belek. Ocieplenie tropu drewnianego powinno uwzględniać izolację przestrzeni znajdującej się nad belkami. Pozwala to na wyeliminowanie mostów termicznych, a także zniweluje różnie w trzymaniu temperatury. Nad belkami można ułożyć jedyną dodatkową warstwę materiału izolacyjnego. Jeżeli kondygnacja górna wyłączona jest z użytku, nie ma konieczności tworzenia podłogi. Zaleca się jednak ułożenie folii wiatrochronnej, dzięki której izolacja będzie lepiej zabezpieczona. Po paru latach od montażu, mikrocząsteczki nie będą się rozwiewać. Jeżeli poddasze użytkowe będzie użytkowane od czasu do czasu, warto jednak pomyśleć o ułożeniu podłogi. W tym celu na belkach montuje się ruszt drewniany, a pomiędzy jego szczelinami układa kolejną warstwę izolacji. Następnie wystarczy zamontować drewniane deski lub płyty OSB. Zamontowanie podłogi nie zwalnia wykonawcy z ułożenia wiatrochronnej folii. Można ułożyć ją bezpośrednio pod rusztem drewnianym. Wszystkie arkusze folii należy ze sobą połączyć, zachowując przy tym ok. 10 cm zakładkę. Rozwiązanie to pozwoli na stworzenie szczelnej bariery ochronnej, pozwalającej na podniesienie wydajności termicznej izolacji. W wielu domach z poddaszem nieużytkowych znajduje się strop drewniany z przymocowanym sufitem podwieszanym, np. z płyt gipsowych. Wieszaki sufitu są wówczas mocowane do konstrukcji stropu po bokach belek. W takim przypadku dokładne ułożenie izolacji na suficie podwieszanym jest znacząco utrudnione. Jeżeli belki stropowe są przy tym mocno zagęszczone, ocieplenie sufitu od góry dodatkowo się komplikuje. Rozwiązanie tego problemu wymaga wystarczającej nośności i wytrzymałości sufitu podwieszanego. Aby wypełnić przestrzenie między belkami, najlepiej zamiast płyt lub mat zastosować wspomniane wcześniej strzępki wełny mineralnej. Taki materiał izolacyjny można swobodnie wykorzystać nawet w przypadku belek ułożonych w niedużych odstępach. Warto jednak pamiętać, że ciężar ocieplenia spoczywa w takim przypadku na suficie podwieszanym. Znaczenie ma więc sposób mocowania konstrukcji oraz jej wytrzymałość. Wykonanie ocieplenia stropu drewnianego od spodu też jest jak najbardziej możliwe. Wiąże się jednak z koniecznością ograniczenia wysokości ścian na wybranej kondygnacji. Ocieplenie od spodu montowane jest bezpośrednio do belek stropowych. Należy układać warstwy izolacyjne między rusztem przeznaczonym do wykonania sufitu z płyt kartonowo gipsowych. W przypadku ocieplenia od dołu przebiegającego w kuchni lub łazience, wskazane jest ułożenie folii paroizolacyjnej. Szczelna bariera powinna znajdować się między sufitem z kartonowo gipsowych płyt, a ociepleniem. Pozwoli to na uniknięcie zjawiska wnikania wilgoci z pomieszczeń w materiał termoizolacyjny, powodującego ograniczenie jego cennych właściwości. Inna metoda opiera się na zamocowaniu od dołu belek folii paroizolacyjnej, najlepiej metalizowanej. Poprzecznie do nich zamocować należy deski o grubości 2,5 cm, osiowo co 60 cm. Do rusztu mocowane są płyty gipsowo-kartonowe lub łączone na wpust i pióro listwy boazeryjne. Zaletą tego drugiego materiału jest odporność na ewentualne poruszanie się stropu, co chroni przed powstawaniem pęknięć na spoinach. Wełnę w stropie najlepiej układać między belkami od góry. Rozstaw powinien być ustalony na podstawie obliczeń konstrukcyjnych. Z uwagi na specyfikę wykonawczą, w zależności od projektu najwygodniejszy będzie rozstaw belek 80-90 cm. Poprzecznie do belek, od góry należy ułożyć legary. Mniejszy rozstaw pozwoli na użycie cieńszych desek na podłogę. W przypadku wyjątkowo smukłych belek stropowych, może wystąpić zwiększona podatność na skręcanie. Wówczas między legarami warto przybić deski usztywniające. Można też przybić legary do desek, jednak osłabia to izolacyjność akustyczną stropu drewnianego. Ewentualnie między belkami stosuje przewiązki poprzeczne, co jest rozwiązaniem zdecydowanie najbezpieczniejszym. Podłogę z desek wykonuje się na legarach. Najniższa część poddasza na stropie jest zwykle niewykorzystywana. Można na niej ułożyć po prostu rozwiniętą wełnę z rolki. Jeżeli wiązary nie posiadają kratowej konstrukcji, kratownica nie powinna przeszkadzać. Do wad takiego rozwiązania zaliczyć można trudności w poruszaniu się po rozścielonej wełnie. Takie poddasze nie sprawdzi się nawet w formie strychu. Wyższą, użyteczną część stropu można przeznaczyć na przygotowanie izolowanej podłogi na legarach. Wełna jest wówczas rozkładana w postaci mat jedynie pod niewykorzystywanymi skosami niskimi. W przypadku stropów nierównych, deski stelaża zastąpić można znacznie sztywniejszymi łatami. Przy zastosowaniu podkładek, pozwalają też na wypoziomowanie powierzchni dolnych i utworzenie z nich wspólnej płaszczyzny. Strop drewniany czy betonowy? Drewniany strop uważany jest za alternatywę dla stropu betonowego. Oba rozwiązania posiadają swoje unikalne cechy, które przekładają się na wady i zalety. W porównaniu ze drewnianym, strop betonowy jest znacznie cięższy. W tym przypadku do montażu wykorzystuje się żelbetowe belki, na które układane są rzędy pustaków. Pozwala to na utworzenie stropu gęstożebrowego, dość powszechnie spotykanego. Innym rozwiązaniem jest strop monolityczny, znany także jako lany. Opiera się na montażu pionowych stempli od spodu, na których następnie układane są płyty szalunkowe. Ważny etap montażu to zbrojenie, zwykle z prętów zbrojeniowych lub zgrzewanych siatek zbrojarskich. Przygotowane w ten sposób podłoże jest następnie olewane płynnym betonem za pośrednictwem specjalnej pompy. Strop lany daje pewność wysokiej nośności, przez co szeroko stosowany jest w budownictwie przemysłowym. Zalety drewnianych Do zalet stropów drewnianych należy bez wątpienia ich estetyka. Widoczne belki prezentują się niezwykle interesująco. Pozwalają na wyjątkowo ciekawe zaaranżowanie wnętrz. Drewniany strop to rozwiązanie idealne zwłaszcza w rustykalnym wystroju. Wygląda szlachetnie i stanowi wspaniałą ozdobę pomieszczeń nastawionych na podkreślenie akcentów naturalnych i ekologicznych. Drewno to surowiec bardzo przyjazny człowiekowi. Pozwala domownikom czuć się swojsko i komfortowo. Najczęściej stosowane drewna na stropy to jodła i sosna. Przy odpowiednio wysokiej jakości oraz mocnym wysuszeniu, taki strop jest też trwały i solidny. Materiał powinien przebywać w suszarni minimum kilka miesięcy. W przeciwnym razie istnieje ryzyko pękania i skręcania się belek po pewnym czasie. Do zalet stropów drewnianych należy też ich lekkość, co przekłada się na szybkość w budowie. Rozwiązanie to w bardzo niewielkim stopniu wpływa na obciążenie konstrukcji budynku. Doskonale sprawdza się w związku z tym w domach starszych, np. przedwojennych. Wady drewnianych Niestety, lekkość konstrukcji może się okazać również minusem drewnianego stropu. Rozwiązanie to nie jest polecane w przypadku poddasza użytkowego. Nie należy stawiać na nim ścianek murowanych, ponieważ ich ciężar narusza stabilność konstrukcji. Najlepiej sprawdzi się drewniany strop w domu jednorodzinnym parterowym, właśnie ze względu na brak poddasza użytkowego. Do wad takiej konstrukcji należy też zaliczyć akustykę pracującego drewna. Belki mogą strzelać i pojękiwać. Dla osób o lekkim śnie lub wrażliwych dla dźwięki, mieszkanie w takich warunkach może się okazać niekomfortowe. Sposobem na rozwiązanie tego problemu jest dodatkowe wyciszenie drewnianego stropu. W tym celu stosuje się wełnę akustyczną, która pozwala na wytłumienie odgłosów pochodzących z poddasza. Minusem drewnianych stropów jest też bez wątpienia zwiększone ryzyko pożarowe. Wielu projektantów odradza ten rodzaj konstrukcji właśnie z tego powodu. Ma to szczególne znacznie np. w przypadku, gdy planowany jest montaż kominka w salonie. Drewno to surowiec w pełni naturalny. W porównaniu z elementami betonowymi, przekłada się to niestety na krótszą żywotność. Do czynników najszkodliwiej wpływających na ten materiał zaliczyć można zmiany temperatury, wilgoć czy obecność szkodników. Strop drewniany należy więc regularnie impregnować. Dobrze zabezpieczony materiał będzie nie tylko trwalszy, ale też bardziej zadbany i elegancki. Jeszcze jedną wadą stropu drewnianego są dość dość ograniczone możliwości w kwestii wykończenia podłogi poddasza. Układanie płytek nie jest wskazane, z uwagi na niewielką szczelność konstrukcji. Podłoga położona na drewnianym stropie wymaga też solidnego wytłumienia, np. dźwiękoszczelną płytą lub filcem. W przeciwnym razie nawet nieduże dźwięki będą bardzo głośne i szybko rozniosą się po całym domu. Zalety stropów betonowych Podstawową zaletą stropów betonowych jest ich duża stabilność. W tym przypadku ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek ugięcia jest znikome. Strop betonowy zapewnia akustykę nieosiągalną dla lekkiego stropu drewnianego. Konstrukcja jest też nieporównywalnie efektywniejsza pod względem ognioodporności. Stop betonowy cechuje się masywnością i wysoką trwałością, szacowaną nawet na kilkadziesiąt lat eksploatacji. W przypadku stropu betonowego gęstożebrowego, zaletą jest niewątpliwie łatwość montażu. Układanie konstrukcji nie wymaga stosowania pomp do betonu lub innych ciężkich sprzętów specjalistycznych. Niski jest również nakład prac, które nie muszą być przeprowadzane przez wieloosobową ekipę. Kilku wykonawców w zupełności wystarczy do zamontowania stropu z gotowych elementów. Konstrukcje gęstożebrowe szczególnie cenione są w budownictwie jednorodzinnym o średnim metrażu. Wady stropów betonowych Do wad stropów betonowych należy konieczność dokładnego rozplanowania wnętrz na poddaszu przed montażem. Ścian działowych nie można montować na pustakach, ponieważ nie wytrzymają obciążenia. Wykonanie stropu monolitycznego jest dość pracochłonne i czasochłonne. Rozwiązanie to pozwala jednak na wyjątkowo równomierne rozmieszczenie obciążenia. W przypadku stropu gęstożebrowego, belki mogą nadmiernie obciążać ściany. Konsekwencją nieprawidłowego montażu jest zwykle występowanie pęknięć na ścianach. Zwiększa się też ryzyko tzw. klawiszowania. Zjawisko to polega na uginaniu pojedynczych belek na skutek obciążenia. Sporą wadą betonowego stropu jest też duży ciężar całej konstrukcji. W niektórych budynkach obciążenie grozi nawet ich zawaleniem, co ma znaczenie zwłaszcza w dość wiekowych domach. Kluczowy okazuje się odpowiednio dopracowany projekt oraz nadzór osoby dysonującej uprawnieniami budowlanymi nad realizacją prac. Do wad stropów wykonanych z betonu należy bez wątpienia także wyższa cena. Strop drewniany jest znacznie tańszy. Wykonanie stropu drewnianego z belek nie jest kosztowne. Cena całej inwestycji z pewnością okaże się niższa, niż w przypadku zastosowania produktów monolitycznych z betonu. W przypadku domu murowanego ze stropem belkowym o rozpiętości 100 m2, ze standardowo rozlokowanymi pod względem odstępów belkami, ostateczny koszt zakupu materiałów wysokiej jakości materiałów (z wieńcami, podciągami i słupami) wyniesie maksymalnie 25 000 zł. Należy wziąć pod uwagę różne koszty dodatkowe, takie jak zatrudnienie solidnej ekipy wykonawczej. Sama realizacja stropu drewnianego o rozpiętości 100 m2 będzie kosztowała ok. 2 800 – 5 000 zł, w zależności od cennika firmy i poziomu skomplikowania projektu. Na ostateczną cenę w ostateczności wpłynie zarówno robocizna, jak i rodzaj wykorzystanych materiałów budowlanych. FAQ Jakie są wady stropu drewnianego? Najczęściej wymieniane wady stopów drewnianych to niska waga, akustyka pracującego drewna, zwiększone ryzyko pożarowe, krótsza żywotność w porównaniu ze stopem betonowym. Co to jest strop Posi Joist? Belki stropowe Posi Joist łączą w sobie siłę stalowej sieci z lekkością drewna. Mimo niskiej wagi, taka konstrukcja charakteryzuje się dużą sztywnością. Kombinacja elementów górnego i dolnego pasa łączona jest za pośrednictwem specjalnych krzyżulców. Łączniki te nazywają się Posi Strut i wykonane są z blach stalowych. Czym ocieplić strop drewniany? Najczęściej strop drewniany ociepla się wełną mineralną, granulatem wełny mineralnej, lub włóknem celulozowuym znanym jako ekofiber.
Mam strop drewniany dom 100 m, koszt belek 1500 zł, płyty osb 2000 zł, wełna wg uznania, paroizolacja wkręty śruby z 500 zł kartongips ok 2 000 robocizna samemu. Syrop robiłem w 2. Osoby nie było ciężko. W przypadku domu ze strychem drewniany najtaniej, dom z poddaszem użytkowym tylko betonowy
Stropy drewniane są stosowane od wieków. Ich niewątpliwą zaletą jest niewielki koszt i łatwość wykonania. Jednak drewno ugina się i jest mniej odporne na ogień, dlatego też stropy drewniane muszą być perfekcyjne zaprojektowane i wykonane z inżynierską dokładnością. Stropy drewniane najczęściej stosuje się przy budowie domów drewnianych w technologii kanadyjskiej czy domków letniskowych. Właściwości drewna Do budowy stropów drewnianych stosuje się drewno sosnowe lub świerkowe, które powinno spełniać kilka podstawowych parametrów wytrzymałościowych: wytrzymałość na ściskanie, zginanie, docisk miejscowy, ścinanie i rozciąganie. Drewno powinno posiadać klasę K27. Wilgotność tarcicy konstrukcyjnej nie powinna być większa niż 18% dla elementów obudowanych i nie większa niż 23% dla elementów nieobudowanych. Rodzaje stropów drewnianych Wykonawstwo stropów drewnianych musi uwzględniać ochronę przeciwpożarową. Z punktu widzenia techniki ochrony przeciwpożarowej rozróżniane są dwa rodzaje stropów w budownictwie drewnianym: stropy żebrowe – stropy w systemie budownictwa drewnianego płytowego, z zamkniętym pokryciem górnym i dolnym na żebrach drewnianych, czyli całkowicie przykrytych belkach drewnianych. stropy belkowe – stropy z belek drewnianych, częściowo lub całkowicie odsłoniętych, narażonych na działanie ognia. Konstrukcja stropu drewnianego W domach jednorodzinnych najczęściej spotykamy drewniane stropy belkowe, wykonywane najczęściej jako stropy poddasza lub stropy międzykondygnacyjne. (rys. Wikipedia) Belki w stropie drewnianym mają zwykle grubość 42 mm, która zapewnia wystarczającą sztywność zapobiegającą skręcaniu się elementów. Wysokość belek jest już różna i zależy od rozpiętości stropu, rozstawu belek, a także od rodzaju materiału konstrukcyjnego. Wykonywane są najczęściej z litych bali drewnianych, ale możliwe jest także wykonywanie belek jako elementów składanych (klejonych lub łączonych mechanicznie). Szkielet stropu drewnianego składa się z belek stropowych i podciągów. Elementy konstrukcji stropu opierają się na ścianach nośnych. Możliwe jest także podpieranie belek na pośrednich podciągach. Belki ułożone są jednokierunkowo, widoczne są od spodu stropu lub zakryte podsufitką. Podsufitkę wykonujemy z płyt gipsowych lub z boazerii drewnianej. Przy stropach bez podsufitki belki stanowią widoczne elementy wpływające korzystnie na klimat pomieszczenia. Stosuje się zwykle dwa rozstawy belek: 40 lub 60 cm. Dodatkowo w budynkach murowanych belki stropu zabezpiecza się przed wysuwaniem za pomocą specjalnego jarzma. Końcówki belek stykające się z murem powinny być osłonięte papą, jednak bez przykrywania czoła belki. Należy zastosować również izolację termiczną gniazda od strony czoła belki, co zapobiegnie wykraplaniu się pary wodnej i przedłuży trwałość drewna. Pomiędzy belką a murem powinna być zostawiona przestrzeń wentylacyjna o szerokości 2-3 cm, aby powietrze mogło swobodnie dochodzić do czoła belki. Izolacja stropu drewnianego W przestrzeń pomiędzy belkami ułożyć należy najpierw folię paroizolacyjną, a następnie 10cm wełny mineralnej jako izolację cieplną i akustyczną pomiędzy kondygnacjami. Między wełną a deskami należy zostawić przestrzeń wentylacyjną gr. minimum 5cm. Aby dodatkowo wyciszyć strop drewniany należy przed przybiciem desek na belkach położyć paski pianki lub filcu o grubości 1cm. (rys. Polski Dom 2000) Inne elementy w stropie Warto pamiętać, że przez strop przenikają inne elementy konstrukcyjne, jak schody czy kominy. Należy wówczas zrezygnować z regularnego układu belek stropowych i skrócić belki, przenosząc obciążenia na elementy sąsiednie za pomocą belki wymianowej. Jest ona mocowana jarzmem zarówno do belek skróconych, jak i tych regularnych. Przez podsufitkę mogą być przeprowadzane również pojedyncze przewody elektryczne, co nie ma wpływu na odporność ogniową, pod warunkiem, że powstałe z tego powodu otwory zostaną zamknięte, np. gipsem. Szczególnie starannego wykonania wymaga przejście przez strop prowadzonych pionowo przewodów. Pęczki przewodów, do średnicy 50 mm, mogą być prowadzone przez podsufitkę bez specjalnych zabiegów. Należy tylko miejsce przechodzenia wyłożyć ciasno ułożonym włóknem mineralnym i następnie uszczelnić zaprawą gipsową. Ochrona przed hałasem Aby najlepiej zabezpieczyć pomieszczenia przed hałasem, należy zastosować tzw. posadzki pływające o możliwie wysokim ciężarze (wielkowymiarowe elementów drewnianych lub drewnopochodnych, np. panele laminowane bądź deski klejone warstwowo). Należy zwracać szczególną uwagę na doskonałą izolację posadzek pływających od ścian, gdyż w przeciwnym razie dochodzi do przenoszenia dźwięków przez ograniczające posadzkę ściany. Kolejnym rozwiązaniem jest dociążenie stropu z belek drewnianych, przy równoczesnym zachowaniu elastyczności. Można je osiągnąć przez rozłożenie lub naklejenie płytek betonowych albo kamiennych. Przy tym wymiary płytek nie powinny być zbyt duże, gdyż na szczelinach pomiędzy płytkami spoczywa względnie elastyczna nadbudowa. Szczególnie korzystne efekty osiąga się przez kombinację obciążenia i pływającej posadzki. Wykładziny także zapewniają znaczną poprawę tłumienia odgłosu kroków o wysokich częstotliwościach Zalety i wady stropu drewnianego Stropy drewniane są znacznie lżejsze od stropów żelbetowych, tańsze w wykonaniu i zapewniają łatwość wykonania wszelkich przeróbek już w trakcie użytkowania. Warto zauważyć, że wykonywane są one w technologii suchej, co w naszym umiarkowanym klimacie oznacza możliwość wykonania stropu także w okresie jesienno-zimowym. Charakteryzują się jednak małą odpornością ogniową, co wymusza na wykonawcach konieczność impregnacji i czterostronnego strugania. Nie są również odporne na korozję biologiczną i wilgotność. Istotnym jest również brak współpracy z konstrukcją nośną budynku. Obejrzyj galerię zdjęć Kuchnie Z czego strop w domu? Do wyboru masz stropy żelbetowe, gęstożebrowe, drewniane albo z płyt prefabrykowanych. Dowiedz się, który z nich będzie dla ciebie najkorzystniejszy. W domach drewnianych przeważnie robi się stropy drewniane. W pozostałych strop może być dowolny. Jak długo wytrzyma strop drewniany?
O tym, jaki strop nad parterem ma mieć murowany dom jednorodzinny, zapisane jest w jego projekcie. Dotyczy to oczywiście przede wszystkim budynków piętrowych lub z użytkowym poddaszem, ale czasem także parterowych. Jeśli projekt domu został wykonany na indywidualne zamówienie, to rodzaj stropu jest zwykle uzgodniony z inwestorem. Inaczej jest z projektem gotowym, wybranym z katalogu – w nim o rodzaju stropu zdecydował projektant. Nie oznacza to jednak, że na etapie adaptacji projektu domu do warunków panujących na działce, nie można tego zmienić. W budownictwie jednorodzinnym najczęściej stosuje się teraz dwa rodzaje stropów żelbetowych. Jednym z nich jest strop gęstożebrowy typu teriva, składający się z częściowo prefabrykowanych belek, pustaków wypełniających oraz betonu układanego na budowie. Drugi to monolityczny strop płytowy, wykonywany w całości na budowie na pełnym deskowaniu. Dotyczy to nie tylko jego betonowania, ale i montażu zbrojenia z prętów stalowych. Częściowo prefabrykowane stropy gęstożebrowe Belki i pustaki gęstożebrowego stropu typu teriva (Fot. 1 i 2) są przygotowywane w zakładzie produkcyjnym i już choćby z tego powodu łatwiej go wykonać niż monolityczny. Jest on też dużo bardziej odporny na błędy wykonawcze, ponieważ jego belki – w znacznym stopniu odpowiedzialne za nośność stropu – mają główne zbrojenie nośne już zatopione w swoich stopkach. Dlatego, jeśli wybrana przez nas firma nie ma wystarczającego doświadczenia w wykonywaniu monolitycznych stropów żelbetowych, lepiej zdecydować się na gęstożebrowy i zadbać o to, by taki właśnie znalazł się w projekcie konstrukcyjnym domu. Sam strop belkowo-pustakowy nie jest trudny do wykonania, choć oczywiście – jak praktycznie wszystkie prace budowlane – potrzebne są do tego co najmniej podstawowa wiedza fachowa i minimum staranności. W każdy razie z ręcznym ułożeniem nawet 6-metrowych belek ze zbrojeniem kratownicowym (Fot. 3) na ścianach i podporach montażowych, a także – ewentualnie – na częściowo zabetonowanych wcześniej podciągach, 4-5-osobowa ekipa nie będzie miała większych problemów. Tym bardziej dotyczy to rozmieszczenia pomiędzy nimi wypełniających pustaków stropowych (Fot. 4), stabilnie opartych na stopkach belek. Również wykonanie zbrojenia żeber rozdzielczych i obwodowych wieńców stropowych nie jest specjalnie trudne, zwłaszcza jeśli wytwórnia, która dostarcza na budowę elementy stropu – oprócz belek i pustaków – oferuje też specjalne kształtki (Fot. 5 i 6), ułatwiające wykonanie tych dwóch ważnych elementów stropów gęstożebrowych. Zobacz: Jak bez deskowania zrobić wieńce stropowe na ścianach dwuwarstwowych? Pozostaje jedynie dopilnowanie, by układana na belkach i pustakach mieszanka betonowa została starannie zagęszczona (Fot. 7), a świeżo wykonany strop był właściwie pielęgnowany przez kilka pierwszych dni po zabetonowaniu (Fot. 8). Zobacz: Jak powinien wyglądać dobry strop typu teriva? Żelbetowe płyty monolityczne Inaczej wygląda sytuacja z żelbetowymi stropami monolitycznymi (Fot. 9), które w całości wykonywane są na budowie na pełnym deskowaniu. Tutaj całkowita odpowiedzialność za ich zgodność z projektem konstrukcyjnym spada na ekipę wykonawczą. Dokładniej – na kierownika budowy i inspektora nadzoru (jeśli został zatrudniony przez inwestora), którzy przede wszystkim powinni na bieżąco kontrolować poprawność wykonania poszczególnych etapów realizacji stropu. Dotyczy to zarówno wypoziomowania i stabilności deskowania, poprawności wykonania zbrojenia oraz właściwego zabetonowania stropu, a także jego starannej pielęgnacji przez pierwsze kilka dni twardnienia betonu. Zobacz: Kiedy opłaca się robić żelbetowe stropy monolityczne? Jeśli więc firma, którą wybraliśmy do budowy naszego domu, nie ma doświadczenia w wykonywaniu monolitycznych stropów płytowych, to lepiej zdecydować się na częściowo prefabrykowany strop gęstożebrowy. Przy czym nie powinno się poprzestawać jedynie na słownych deklaracjach, ale obejrzeć ich wcześniejsze dokonania w tym zakresie i dopiero wtedy podejmować decyzję. Podczas wykonywania żelbetowego stropu płytowego warto zwrócić uwagę na kilka etapów, ważnych dla jego nośności, sztywności i trwałości. Deskowanie. W żadnym razie nie należy się zgadzać na wykonywanie takiego stropu monolitycznego na szalunku zrobionym z desek (Fot. 10). Obecnie tak łatwo można wypożyczyć deskowania powtarzalne (inwentaryzowane), podpierane stemplami o precyzyjnie regulowanej wysokości (Fot. 11), że nie należy z nich rezygnować. Dzięki temu nie tylko jakość wykonanego na nich stropu monolitycznego będzie dużo lepsza, ale i unikniemy ryzyka rozepchnięcia ścian parteru przez pęczniejące po ulewnym deszczu deski szalunkowe. Zobacz: Kiedy deskowanie stropu monolitycznego może uszkodzić ścianę nośną? Zbrojenie. Podczas wykonywania stropu monolitycznego niezwykle ważny jest poprawny montaż jego zbrojenia. Przy czym nie chodzi tylko o umiejętność kształtowania (Fot. 12) i wiązania ze sobą prętów zbrojeniowych, ale także poprawne odczytanie z projektu konstrukcyjnego ich rozmieszczenia w stropie (Fot. 13). Betonowanie. Podczas betonowania stropu warto zwrócić uwagę, czy mieszanka betonowa jest właściwie układana i zagęszczana, a powierzchnia stropu równa i pozioma (Fot. 14). To pierwsze ma znaczenie dla nośności stropu, to drugie – dla kosztu wykonania podłóg. Uwaga! Monolityczny strop płytowy lepiej jest stosować w budynkach piętrowych z pełnymi kondygnacjami lub tych z użytkowym poddaszem, w których stromy dach ma więźbę krokwiowo-jętkową, opartą na ścianach kolankowych. Lepiej zrezygnować z robienia takich stropów w domach parterowych, w których obciążenia z więźby dachowej są na nie przenoszone przede wszystkim za pośrednictwem drewnianych słupów (Fot. 15). Naroża takich stropów – słabo obciążone jedynie częścią połaci dachu – unoszą się, powodując zarysowanie narożników ścian parteru (Fot. 16). Zobacz: Kiedy strop oparty na ścianach parteru może spowodować ich pękanie? Inne rodzaje stropów Zdecydowanie rzadziej w budowanych obecnie domach jednorodzinnych spotyka się całkowicie prefabrykowane żelbetowe płyty kanałowe – częściej są to płyty wykonane z betonu sprężonego (Fot. 17), których długość i szerokość są dobierane dla konkretnego domu. Największą ich zaletą jest szybkość wykonania stropu, ponieważ układa się je na ścianach i podciągach za pomocą dźwigu bezpośrednio z naczepy samochodu, który przywiózł je na budowę. Montaż 100-metrowego stropu z płyt prefabrykowanych, łącznie z wypełnieniem styków między nimi i wykonaniem obwodowych wieńców, zajmuje nie więcej niż 2-3 dni. Ich mniejsza popularność wynika najprawdopodobniej z tego, że w mieszkaniach, w których zastosowano żelbetowe płyty kanałowe, zwane żerańskimi, sufity miały rysy wzdłuż ich dłuższych krawędzi. Choć współczesne wersje prefabrykowanych płyt żelbetowych takich wad nie mają, obawy mieszkańców domów wielkoblokowych i wielkopłytowych jak widać pozostały. Inaczej jest z coraz rzadziej stosowanym dzisiaj stropem Ackermana, który powstał jeszcze przed drugą wojną światową, ale do dzisiaj produkowane są ceramiczne pustaki, niezbędne do jego wykonania. To bardzo mocny i sztywny strop (Fot. 18), nadający się świetnie do domów, w których pomieszczenia nie mają prostokątnego kształtu. Zobacz: Kiedy warto zdecydować się na zrobienie stropu Ackermana?
W całym domu parterowym mam strop Teriva. Sufit otynkowany tynkiem cementowo-wapiennym i gładź gipsowa. W salonie mam kominek, który użytkuję od ponad roku. Po kilku miesiącach od rozpoczęcia palenia w kominku, na suficie pojawiły się rysy na gładzi gipsowej biegnące wzdłuż belek stropowych. W innych pokojach takich rys nie ma.
Pierwsze dzielą wnętrze na każdej kondygnacji domu, drugie są wykończeniem spodu stropu. Łączy je to, że mogą być wykończone w podobny ścian Odizolowanie akustyczne pomieszczeń to jedno z zadań ścian działowych. Ich izolacyjność jest określona wskaźnikiem RA1, który dla ścian działowych w standardzie podstawowym wynosi 30 dB, a w standardzie podwyższonym - 40 dB. Jedynie ściany oddzielające pomieszczenia sanitarne i techniczne powinny mieć lepszą izolacyjność - odpowiednio 35 i 45 dB. Dobrze izolują materiały o dużej gęstości (beton, bloczki silikatowe, cegła pełna) lub o budowie włóknistej (np. wełna mineralna). Ściany murowane już przy grubości 9-10 cm (z tynkiem) zapewniają dobre wyciszenie, jeśli wykona się je z bloczków silikatowych albo pełnych cegieł ceramicznych. Bardzo dobre są ściany 15-centymetrowe, ale ze względu na ciężar (ponad 250 kg/m2) stosuje się je tylko na parterze domów niepodpiwniczonych. Najlepszy sposób na poprawienie izolacyjności akustycznej ścian murowanych to obłożenie ich wełną mineralną, osłoniętą płytami g-k na ruszcie stalowym. Ściany z płyt g-k wypełnione wełną mineralną najczęściej projektuje się na poddaszach (aby zminimalizować obciążenie stropu) lub w domach drewnianych. Izolacyjność standardowej ściany obłożonej z każdej strony pojedynczymi płytami g-k można poprawić, stosując podwójną konstrukcję nośną i dwie płyty g-k z każdej Ci zaplanować budowę Twojego domu!Boazeria Okładzina ścienna lub sufitowa z elementów drewnianych i drewnopochodnych, łączonych na wpust i wypust lub obce pióro. Do niedawna bardzo popularna, obecnie zastępowana płytami przesuwne Mają skrzydło przesuwające się po prowadnicach umieszczonych zwykle na górze otworu drzwiowego. Skrzydło drzwi przesuwnych może się chować w ścianie lub przesuwać na nią. Chowanie konstrukcji i skrzydła drzwi przesuwnych wewnątrz murowanej ściany jest trudne i pracochłonne. Dużo prostsze jest przymocowanie całej konstrukcji do murowanej ściany działowej i przykrycie jej ścianką osłonową z płyt skrzydła. Drzwi mogą być: - zamykane jednostronnie - gdy miejsce na wsuwanie skrzydła znajduje się tylko po jednej stronie otworu (np. gdy z drugiej jest narożnik pomieszczenia lub inna przeszkoda). Drzwi jednostronne mogą być pojedyncze albo dwuskrzydłowe rozsuwane teleskopowo (wymaga to zamontowania szyny dwutorowej); - zamykane dwustronnie - jeśli po obu stronach otworu jest dość miejsca na schowanie skrzydeł; - składane - łamane, harmonijkowe - mają skrzydło składające się z 2, 3 lub 4 części połączonych zawiasami. Potrzebują mniej miejsca niż drzwi przesuwne; po bokach otworu nie jest bowiem potrzebne miejsce na przesuwne stosuje się zazwyczaj wtedy, kiedy szerokość otworu przekracza wymiary typowych skrzydeł drzwiowych (czyli ma powyżej 90 cm) albo gdy zwykłe drzwi utrudniają aranżację wewnętrzne Oprócz tego, że zamykają pomieszczenia, czyli izolują je akustycznie i optycznie, mogą też doświetlać korytarz (drzwi z przeszkleniem).Budowa drzwi. Główne elementy drzwi to ościeżnica i skrzydło: - ościeżnica - zazwyczaj jest z tego samego materiału co drzwi i razem z nimi się ją kupuje. Standardowa szerokość ościeżnic to 9,5 cm, ale dostępne są też ościeżnice regulowane, których szerokość można dopasować do ścian grubości od 7 do 11 cm. Przed montażem ościeżnic trzeba przygotować miejsce ich osadzenia. W ścianach murowanych trzeba wyrównać brzegi ościeża, w ścianach z płyt gipsowo-kartonowych po obu stronach otworu drzwiowego montuje się dodatkowe słupy z profili stalowych i mocuje je do stropu oraz podłogi. Poziomą część ościeżnicy robi się z profilu stalowego i mocuje do obu słupów; - skrzydło drzwi - najpopularniejsza szerokość skrzydeł to 80 lub 90 cm. Można też zamówić nietypowe na wymiar. Skrzydło może mieć konstrukcję płytową, płycinową albo płytowo-płycinową. Drzwi płytowe mają zwykle ramę z dwóch lub trzech pionowych i kilku poziomych elementów z drewna lub płyt drewnopochodnych, obłożoną po obu stronach twardymi płytami wiórowymi, pilśniowymi, z tworzyw sztucznych, włókna szklanego, blachą lub wodoodporną sklejką. Drzwi płytowe mogą być gładkie lub profilowane (wtedy wyglądają jak płycinowe). Przestrzeń pomiędzy ramiakiem a płytami wypełnia się kartonem, konstrukcją typu plaster miodu lub płytami pilśniowymi. Drzwi płycinowe to rama z krawędziaków, wewnątrz której często znajduje się materiał wypełniający, obłożona płytami lub deskami. Zwykle płaszczyzna ramy podzielona jest na mniejsze części pionowymi i poziomymi słupkami, a przestrzenie pomiędzy nimi wypełnione elementami wykonanymi z desek, sklejki, profilowanej twardej wodoodpornej płyty wiórowej HDF lub szkła. Drzwi płytowo-płycinowe to połączenie obu poprzednich konstrukcji; skrzydło wygląda jak płycinowe, a zbudowane jest jak Najbardziej popularne są drzwi z drewna i materiałów drewnopochodnych: - drewno. Stosuje się drewno lite lub klejone warstwowo - bardziej wytrzymałe i odporniejsze na paczenie. Drzwi drewniane można kupić wykończone (np. lakierowane) albo tylko wstępnie przygotowane do wykańczania (zaimpregnowane); - płyty drewnopochodne. Do produkcji drzwi raczej nie używa się już popularnych w latach 70. płyt wiórowych i zwykłych płyt pilśniowych. Zamiast tego stosuje się nowocześniejsze płyty MDF (pilśniowe, o średniej gęstości, wytwarzane z włókien sosnowych lub świerkowych) albo HDF (twarde płyty pilśniowe, wytwarzane ze zrębków drewna, żywicy i wosku; mają bardzo dużą gęstość - prawie o połowę większą niż lite drewno - dzięki temu nie paczą się, nie kurczą i nie pękają pod wpływem zmian wilgotności). Płyty mogą być gładkie lub tłoczone. Wykańczane są fabrycznie przez oklejenie fornirem lub laminatem imitującym drewno. Mogą też być otwierania. Przy kupowaniu drzwi wewnętrznych trzeba pamiętać, że w zależności od kierunku otwierania mogą być one: - prawe - gdy otwierają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara; zawiasy widoczne są po prawej stronie skrzydła; - lewe - mają skrzydło otwierające się zgodnie z ruchem wskazówek zegara; zawiasy widoczne są po lewej stronie skrzydła. Nie ma to znaczenia, gdy są to drzwi przesuwne, których każde skrzydło można tak zamontować, by otwierało się w lewo lub to kosztuje: - Proste drzwi z płyty - od 200 zł - Drzwi ze skrzydłem ze szkła - od 2000 zł - Drzwi dwuskrzydłowe - od 2700 złJeśli zmieniamy kierunek otwierania drzwi na inny niż w projekcie, musimy pamiętać, by umieścić włączniki światła w dogodnym miejscu - tak, by nie trzeba było do nich sięgać za Ceramiczna okładzina ścienna, przeznaczona do układania na ścianach wewnątrz pomieszczeń, powszechnie stosowana do wykańczania ścian łazienek. Płytki glazury produkowane są z mieszaniny gliny, krzemionki i barwników, poddawanej wypalaniu w wysokiej temperaturze i szkliwionych. Dostępne w najróżniejszych wymiarach, wzorach i kolorach, zwykle wraz z elementami uzupełniającymi - dekorami. Producenci glazury zazwyczaj oferują ją w zestawach z dopasowanymi kolorystycznie płytkami podłogowymi - i wyłączniki Osprzęt w instalacji elektrycznej. Montuje się je po wykończeniu ścian w puszkach, do których doprowadzone są kable elektryczne. W sklepach można kupić gniazdka i włączniki różnych rodzajów i odmian, standardowe lub z dodatkowymi udogodnieniami, o bardzo zróżnicowanym wzornictwie - od bardzo prostych do ozdobnych; do pomieszczeń suchych i wilgotnych, na- lub podtynkowe, a także do montowania w specjalnych listwach lub kanałach akustyczna Aby pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami nie przenikał hałas, trzeba do zbudowania dzielących ich ścian wybrać materiały, które zapewnią właściwą izolację akustyczną. Izolacyjność akustyczną ścian określa się liczbą decybeli, jaką może ona wytłumić. W odniesieniu do wnętrza domu, określa się ją wskaźnikiem RA1. Ściana tym lepiej tłumi hałas, im wyższy jest ten wskaźnik. Na ogół wystarczające wyciszenie zapewniają ściany działowe grubości 8 cm, zbudowane z materiałów pełnych. Jeśli w domu potrzebne są specjalnie wyciszone pomieszczenia, trzeba je wydzielić ściankami, które będą tłumić hałas na poziomie powyżej 45 dB. Takie właściwości mają na przykład ściany z bloczków silikatowych grubości 12 cm, pokryte obustronnie tynkiem cementowo-wapiennym albo lekkie ściany szkieletowe, wypełnione wełną mineralną i pokryte z każdej strony dwoma warstwami płyt g-k. Do wyciszenia istniejącej ściany murowanej najlepiej użyć wełny mineralnej (4 cm), osłoniętej płytami g-k. Uwaga! Lepiej nie próbować wyciszać ścian przez przyklejenie samych płyt g-k - może przynieść to odwrotny elektryczna Obwody doprowadzające prąd do oświetlenia, gniazdek i urządzeń zasilanych bezpośrednio. Im więcej jest obwodów, tym wygodniejsza w użytkowaniu i bezpieczniejsza jest instalacja - awaria urządzenia podłączonego do jednego obwodu nie powoduje wyłączenia pozostałych. Liczba obwodów zależy od rodzaju i liczby odbiorników. Część żyrandoli i kinkietów (czyli tzw. opraw oświetleniowych) podłącza się do instalacji na stałe. Podobnie postępuje się z takimi urządzeniami jak pompa pompa studzienna, kuchenka elektryczna, piec akumulacyjny czy centralka alarmowa. Inne odbiorniki mogą być zasilane z gniazd wtyczkowych. Są też takie urządzenia, które są zainstalowane na stałe, ale mają automatykę, którą dodatkowo trzeba zasilać z gniazda (takim urządzeniem jest np. elektryczny podgrzewacz wody). Doprowadzenia odrębnego obwodu wymaga każde urządzenie, którego moc przekracza 2 kW. Pojedynczy obwód oświetleniowy powinien zawierać nie więcej niż 20 punktów oświetleniowych (żyrandoli, kinkietów), a obwód gniazdkowy - nie więcej niż 10 instalacyjne trzeba układać wzdłuż linii prostych, równoległych do krawędzi ścian - nigdy po skosie. Takie ułożenie instalacji umożliwia odtworzenie jej przebiegu na podstawie rozmieszczenia puszek, i Sposób na ostateczne wykończenie ściany przez pokrycie jej farbą. Wybierając farbę, należy zwrócić uwagę na rodzaj pomieszczenia i pomieszczenia. Do różnych rodzajów pomieszczeń dostosowane są inne farby. W każdym domu są bowiem miejsca, gdzie ścianę łatwiej zabrudzić lub uszkodzić, albo takie, gdzie ważna jest odporność ściany na wilgoć, podwyższoną temperaturę czy częste zmywanie na podłoża. Nowe ściany można pomalować każdą farbą, pasującą do danego typu podłoża. Trzeba tylko pamiętać, żeby tynki na ścianach murowanych były wysezonowane, a ściany z płyt g-k - wyspoinowane, przeszlifowane i zagruntowane. Trudniej jest malować stare ściany; trzeba najpierw sprawdzić przyczepność wszystkich wcześniej nakładanych warstw, ewentualnie usunąć je, wyrównać ubytki i wygładzić farby. Do malowania ścian wewnętrznych stosuje się przede wszystkim różne rodzaje farb wodnych: emulsyjne (trwałe, odporne na ścieranie, zmywalne), silikatowe i silikonowe (polecane do pomieszczeń mokrych) oraz wapienne (rzadziej obecnie stosowane, bo niezbyt trwałe i pylące).Meblościanki Zazwyczaj są to wysokie regały z licznymi półkami i szafkami. Jeśli nie ustawi się ich pod ścianą, ale w środku pomieszczenia, będą pełnić funkcję prowizorycznej ściany działowej. Jest to praktyczne rozwiązanie, szczególnie do małych pomieszczeń, ponieważ meblościanki - oprócz tego, że dzielą wnętrze na mniejsze części - są schowkiem na wiele przedmiotów. Ich podstawowa zaleta to właśnie użyteczność oraz łatwość demontażu i przesuwania w inne miejsce. Słabo izolują akustycznie. Można je zamówić u stolarza lub kupić Są to belki nad otworami drzwiowymi, na których opiera się górna część ściany. Ich nazwa bierze się stąd, że w drzwiach znajdują się nad progiem. Nadproża przenoszą ciężar ścian nad otworami. Wykonuje się je z różnych materiałów, mogą mieć różne konstrukcje i różną rozpiętość - rozwiązania konstrukcyjne dobiera się stosownie do rodzaju i budowy ściany, w której wykonywany jest otwór, a także do jego szerokości. Najpopularniejsze i najczęściej obecnie wykonywane są nadproża ścienne Materiały służące do ostatecznego wykańczania ścian wewnętrznych. Są to przede wszystkim: glazura, tapety oraz boazeria (zarówno tradycyjna, drewniana, jak i z paneli z PVC). Ściany wewnątrz domu można też obłożyć: - korkiem - jest przyjemny w dotyku, nie przyciąga kurzu, jest odporny na wilgoć i na ścieranie. Dostępny w niewielkiej liczbie wzorów. Płyty korkowe mogą być impregnowane woskiem albo pomalowane transparentnymi farbami akrylowymi; - kamieniem - jest efektowny oraz odporny na uszkodzenia, ale zimny w dotyku, ciężki i drogi. Poza tym wymaga ostrożnego obchodzenia się z chemikaliami zawierającymi kwasy (nawet tymi w popularnych środkach czyszczących), bo mogą zniszczyć nawet najbardziej odporne kamienie. Podobne właściwości mają też tańsze od kamienia naturalnego okładziny z konglomeratów kamiennych; - blachą - kosztowne rozwiązanie do awangardowych wnętrz. Nadaje wnętrzu sterylny charakter, ale powierzchnie nią wykończone wymagają niemal nieustannego Dobrze rozplanowane zapewnia przede wszystkim wygodę, ale może też stać się elementem dekoracji wnętrza. Przed przystąpieniem do montowania instalacji elektrycznej oraz opraw oświetleniowych trzeba więc rozplanować urządzenie całego domu - tylko w ten sposób uda się umieścić lampy w takich miejscach, by dobrze służyły tym obydwu celom. Wewnątrz domu warto zastosować trzy rodzaje oświetlenia: - ogólne - jego zadaniem jest zapewnienie równomiernego oświetlenia całego pomieszczenia i dostarczenie podstawowej wymaganej ilości światła (kilka opraw w różnych częściach sufitu i kinkiety o niezbyt silnym świetle); - miejscowe - do doświetlenia miejsc, w których się pracuje, czyta, pisze, je itd. (np. lampa nad stołem, kinkiety dające rozproszone światło w kąciku wypoczynkowym i jasne - w kąciku do czytania). Światło skierowane na miejsce pracy powinno padać na nie tak, żeby osoba pracująca nie zasłaniała go sobą; - dekoracyjne - którym można akcentować wybrane detale architektoniczne, roślinność, obrazy, rzeźby i inne elementy, których urodę chcielibyśmy ścian Rodzaj ścian działowych zwykle zależy od konstrukcji domu. Do drewnianego domu szkieletowego stosuje się przeważnie ściany o konstrukcji szkieletowej (ściany z drewna albo ściany z płyt g-k). W domach murowanych zwykle buduje się ściany murowane (ale nawet w takim budynku można i warto zastosować lekkie ściany z płyt g-k, które nie stanowią dużego obciążenia dla stropu, łatwo je przesunąć w inne miejsce lub dodatkowo podzielić nimi pomieszczenie). Ciężar ściany działowej zależy od jej grubości i materiału, z którego została zbudowana. Różnice między poszczególnymi rozwiązaniami mogą być znaczne, na przykład 1 m2 ściany szkieletowej z pojedynczą okładziną z płyt g-k waży około 26 kg, a 1 m2 otynkowanej ściany grubości 15 cm z cegły dziurawki - aż 225 kg. Oczywiście ze względów akustycznych ściany o większym ciężarze są lepsze - im większa masa, tym większa izolacyjność. Są też bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. Trzeba jednak pamiętać, że takie ściany znacznie obciążają stropy, które trzeba dodatkowo pod nie zbroić lub wzmacniać wykonanymi w ich grubości żelbetowymi żebrami, co powiększa koszty budowano tylko ściany pełne, całkowicie rozdzielające pomieszczenia. Obecnie modne są ściany niepełne, ażurowe, wydzielające fragmenty wnętrz, takie, które nie zamykają całkowicie tynk Są to płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe, które przykleja się do ścian zaprawą gipsową lub przykręca do rusztu stalowego. Suche tynki przyspieszają roboty wykończeniowe w nowych domach (używa się do nich tylko znikomych ilości "mokrych" materiałów), znakomicie nadają się też do wszelkich remontów i Płyty g-k z ułożonymi plackami zaprawy przykłada się do ściany i lekko uderzając przez łatę młotkiem gumowym, wyrównuje ich położenie w pionie i poziomie. Płyta nie może się opierać bezpośrednio na podłodze, dlatego przy ścianie układa się podkładki - małe kliny drewniane lub paski płyt. Na koniec spoinuje się i szlifuje połączenia płyt oraz wykańcza ściany w podobny sposób jak tynkami do rusztu. Stosuje się zazwyczaj wtedy, gdy ściany wymagają wygłuszenia wełną mineralną układaną między płytą a ścianą, lub jeśli z jakichś powodów nie można na nich ułożyć tynku na mokro - na przykład w domach o drewnianej konstrukcji szkieletowej czy na poddaszu. Najpierw do ściany przykręca się ruszt z metalowych profili, potem wypełnia przestrzeń między nimi wełną mineralną, a następnie mocuje to kosztuje: Okładzina z płyt g-k: - przyklejonych na zaprawę - ok. 400 zł/10 m2 - mocowanych do rusztu - ok. 500 zł/10 m2Wykańczanie wnętrz suchymi tynkami powinno się rozpoczynać dopiero po wykonaniu:- instalacji podtynkowych,- mokrych podkładów podłogowych,- tynków układanych na Stanowią wykończenie dolnej powierzchni stropu. Stropy drewniane wykańcza się od spodu deskami lub płytami gipsowo-kartonowymi. W stropach żelbetowych sufit to najczęściej pomalowany farbą tynk cementowo-wapienny lub tynk gipsowy; rzadziej- tynk cienkowarstwowy. Może też być to sufit podwieszony z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych na ruszcie z profili stalowych. Wybór tynku. Zależy od materiału, z jakiego wykonano strop - ważna jest bowiem przyczepność zaprawy do podłoża: - gęstożebrowy z wypełnieniem z pustaków ceramicznych lub betonowych - albo tynk cementowo-wapienny (grubości do 2 cm) albo gipsowy (około 1 cm), jeśli spód stropu jest równy i gładki; - gęstożebrowy z wypełnieniem z pustaków ze styropianu (rzadko stosowany) - specjalna zaprawa klejowa i tynk cienkowarstwowy (jak w bezspoinowych systemach ociepleń); - monolityczny - jeśli spód stropu jest chropowaty, stosuje się tynk cementowo-wapienny lub gipsowy; można też pozostawić strop niewykończony od spodu (tzw. beton architektoniczny); - z płyt prefabrykowanych - zatarcie na skosach dachu Najłatwiej zrobić je z płyt gipsowo-kartonowych, które przykręca się do rusztu z metalowych profili, zamocowanego do krokwi za pomocą specjalnych wieszaków oraz przykręconego do ścian szczytowych, kolankowych i działowych. Coraz rzadziej stosuje się natomiast do mocowania płyt ruszt z łat drewnianych. We wszystkich miejscach ruszt powinien wyznaczać jedną równą płaszczyznę, a więc położenie każdego jego elementu musi być dokładnie sprawdzone. Dopiero do takich wypoziomowanych elementów mocuje się płyty. Rozstaw profili, czyli odległości między nimi, dostosowuje się do grubości i planowanego układu płyt oraz ewentualnie - do wymaganej ognioodporności obudowy. Skrajne profile, od których zaczyna się montaż, mogą być oddalone od brzegu płaszczyzny nie więcej niż o 10-15 cm. Odległość między profilami powinna wynosić maksymalnie: - 50 cm, jeśli płyty zostaną ułożone poprzecznie do elementów rusztu; - 40 cm, jeśli płyty zamocowane będą podłużnie do elementów podwieszane Sufity podwieszane zastępują tradycyjne tynki. Pozwalają zakryć niestarannie i niedokładnie wykonane stropy. Umożliwiają umieszczenie w suficie opraw oświetleniowych. Można też ukryć pod nimi przewody wentylacyjne czy klimatyzacyjne oraz podłączenia urządzeń sanitarnych do zbyt oddalonych pionów. W razie awarii taki sufit można zdemontować, a naprawa uszkodzonej instalacji jest znacznie prostsza niż wtedy, kiedy przewody biegną w stropie lub w murowanych Sufity takie wykonuje się z materiałów montowanych do specjalnych konstrukcji mocowanych (podwieszanych) do stropu. Najpopularniejsze są płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe mocowane do rusztu metalowego lub drewnianego. Sufity wykańcza się również różnego rodzaju kasetonami lub Płyty nie muszą przykrywać całej powierzchni stropu - sufit można wykończyć nimi tylko cześciowo, na przykład wokół obwodu pomieszczenia, można też z płyt uformować łuki czy skosy. Sufit może też być podwieszony w formie płachty z płyty gipsowo-kartonowej z nieosłoniętymi Jest to wygładzające wykończenie z gipsu szpachlowego, które układa się na położonym wcześniej tynku cementowym, cementowo-wapiennym lub gipsowo-wapiennym. Tynk ten musi być jednak równy, gdyż gładź - choć układa się ją w dwóch warstwach - jest dość cienka (łączna grubość dwóch warstw - ok. 2 mm). Po wyschnięciu i stwardnieniu zewnętrznej warstwy szlifuje się ją drobnoziarnistym papierem ściernym lub specjalną siateczką ścierną albo wygładza się na mokro pacą stalową aż do wyświecenia. Sztablatury polecane są do pomieszczeń, w których sama gładkość ścian ma stanowić efekt dekoracyjny. Tam, gdzie ściany mają być malowane we wzory lub będą gęsto zastawione meblami czy obwieszone obrazami (przez co gładkość ścian nie byłaby wyeksponowana), nie warto stosować tych wykończeń - tam wystarczą jedynie tynki gipsowe albo tynki cementowo-wapienne. Bardziej ozdobną i zdecydowanie trudniejszą do wykonania odmianą sztablatury jest stiuk. Dzięki odpowiedniej technice barwienia i zacierania nadaje on tynkowanym ścianom wygląd kamienia naturalnego, najczęściej marmuru. Zwykle układa się go w dwóch warstwach, które pokrywa się warstwą ochronną z wosku. Warstwę dekoracyjną wykonuje się z gotowej zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej wzbogaconej o pył marmurowy albo drobnoziarnisty piasek. Najdroższy sposób na wykończenie ścian gipsem, stosowany przede wszystkim we wnętrzach stylizowanych. Stiuki nadają się na fragmenty dekoracyjne lub na lamperie w reprezentacyjnych holach lub korytarzach. Ponieważ można je często zmywać, polecane są szczególnie na ściany ciągów ani sztablatur nie poleca się do wilgotnych pomieszczeń (np. łazienek czy kuchni) ani do miejsc, w których łatwo uszkodzić cienką warstwę wygładzającą (np. w holu).Sztukaterie Dekoracje architektoniczne (np. rozety, gzymsy, ozdobne listwy), służące do ozdabiania ścian i sufitów oraz miejsc ich styku. Sztukaterie tradycyjnie wykonywano z gipsu; obecnie robi się je również z polistyrenu lub poliuretanu. Są one lekkie, odporne na uderzenia i bardzo twarde. Ich montaż nie jest skomplikowany - przykleja się je do ściany i maluje. Dostępne są też sztukaterie fabrycznie pomalowane na biało; można również zamówić je w kolorze dopasowanym do koloru ścian. Sztukaterie mogą być bardziej lub mniej ozdobne - niektóre wiernie naśladują dawne stylowe gzymsy, inne - o mniej wymyślnym profilowaniu - bardziej nadają się do nowoczesnych wnętrz. Ciekawym rozwiązaniem jest połączenie ozdobnych listew sufitowych z oprawami działowe Są to rozdzielające pomieszczenia nienośne ściany wewnętrzne, zwykle niewielkiej grubości i wysokości jednej kondygnacji. Poza ciężarem własnym i zawieszanych na nich sprzętów nie przenoszą obciążeń z innych elementów konstrukcyjnych budynku. Budując ściany działowe, trzeba pamiętać, że nie powinny one stykać się ze stropem nad pomieszczeniem, gdyż wówczas mogą zostać uszkodzone wskutek uginania się mają stanąć. Ściany działowe nie pełnią funkcji nośnej, ale nie znaczy to, że można je postawić w dowolnym miejscu - trzeba pamiętać, że same w sobie stanowią obciążenie dla innych elementów konstrukcji. W miejscach, gdzie usytuowano ściany działowe, są zwykle zaprojektowane wzmocnienia stropów. Dlatego też ściany działowe: - w nowym domu - powinny stanąć tam, gdzie je zaprojektowano, - w domu istniejącym, w którym w ramach przeróbek czy modernizacji ma powstać nowy podział wnętrz - można zbudować je tam, gdzie nie spowodują przeciążenia istniejącej konstrukcji. Jeżeli położenie ścian ma być zmienione w stosunku do projektu nowego domu czy też ma być zmieniony podział pomieszczeń w domu istniejącym - trzeba uzyskać na to zgodę dobierać materiał. Dobierając materiał na ściany działowe, trzeba mieć na uwadze: - względy konstrukcyjne - materiał musi być dobrany do konstrukcji budynku; jeśli istniejący strop może przenieść tylko niewielkie dodatkowe obciążenia, na ścianę działową trzeba zastosować możliwie lekką konstrukcję (np. zbudować lekką ścianę z płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie stalowym); - względy akustyczne - podstawowe zadanie ścian działowych to dzielić pomieszczenia i izolować je akustycznie. Najlepsze są do tego ściany masywne - a więc murowane z różnych ciężkich materiałów (cegły, bloczki). Ciężka ściana murowana nie przenosi dźwięków ani drgań, jest zatem najlepsza, gdy trzeba oddzielić pomieszczenie ciche od głośnego. Jeżeli ze względów konstrukcyjnych trzeba zastosować lekką ściankę, powinno się ją wypełnić materiałem do izolacji akustycznej - na przykład wełną mineralną - i ewentualnie zastosować dodatkową warstwę płyt gipsowo-kartonowych; - oświetlenie - niekiedy ważne jest, by ściana między pomieszczeniami przepuszczała światło - wtedy można na przykład wybudować ścianę z pustaków w łazienkach, kuchniach i innych pomieszczeniach mokrych muszą być wykonane z materiałów odpornych na wilgoć - na przykład wyrobów ceramicznych czy silikatowych. Jeśli ścianę zamierza się jednak zbudować z płyt g-k, trzeba wybrać płyty impregnowane (zielone).Ściany murowane Murowane ściany działowe dobrze tłumią hałas, są odporne na uszkodzenia mechaniczne i - w przeciwieństwie do lekkich ścian z płyt g-k - bez problemu można na nich wieszać nawet ciężkie przedmioty; stanowią jednak dla stropów duże obciążenie i nie można ich wykonać w dowolnym miejscu. Powinno się je wznosić już po zakończeniu stanu surowego zamkniętego, a więc gdy gotowa już jest konstrukcja nośna budynku. Nie należy ich stawiać równocześnie ze ścianami konstrukcyjnymi ani też murować na styk ze stropem ponad nimi, ponieważ mogłoby to spowodować ich nieplanowane obciążenie, a przez to - powstawanie rys, pęknięć lub innych uszkodzeń. Na murowane ściany działowe stosuje się następujące materiały:ceramikę, czyli niżej wymienione wyroby ceramiczne: - cegły pełne lub dziurawki, - cegły klinkierowe, - pustaki poryzowane, - pustaki poziomo drążone. Ściany wykonane z tych elementów są ciężkie i masywne: najcięższe są te z cegły pełnej, nieco lżejsze - z cegły dziurawki, a najlżejsze - z pustaków. Ściany z elementów ceramicznych muruje się na zaprawę cementowo-wapienną, a już wymurowane - najczęściej pokrywa tynkiem grubości 10-15 mm. Starannie wykonane ściany z elementów o dokładnych wymiarach można pokrywać tynkiem cienkowarstwowym, gdyż niewielkie nierówności ich powierzchni łatwo można wyrównać przez szpachlowanie. Można też - podobnie jak ściany z cegły klinkierowej lub silikatowej - pozostawić je nieotynkowane i ewentualnie pomalować;beton komórkowy - lekki, wytrzymały materiał, z którego można wykonywać elementy o większych wymiarach. Na ściany działowe stosuje się bloczki (cieńsze bloczki nazywa się też płytkami) grubości 6, 8, 11,5 oraz 12 cm, o gęstości 600 lub 700 kg/m3. Można je murować zarówno na zaprawę cementowo-wapienną na grube spoiny, jak i łączyć zaprawą klejową na cienkie spoiny. Ponieważ przycinanie betonu komórkowego na budowie jest bardzo łatwe, koszt budowy ściany jest mniejszy niż w innych technologiach. Dzięki dokładnym wymiarom elementów wymurowane z nich ściany wystarczy wyrównać cienką warstwą zaprawy lub nawet od razu pomalować;silikaty, czyli wyroby wapienno-piaskowe to cegły i bloczki pełne lub drążone, wytwarzane z piasku, wapna oraz wody. Niektóre z nich mają krawędzie boczne wyprofilowane na wpust i wypust, co pozwala zmniejszyć zużycie zaprawy i przyspiesza murowanie. Ściany z silikatów mogą mieć grubość 6, 5, 8 lub 12 cm. Wyroby silikatowe odznaczają się dużą dokładnością wykonania, więc można je łączyć nie tylko tradycyjnie, jak ceramikę, ale też na cienkie spoiny z zaprawy klejowej. Takie murowanie zwiększa dokładność wykonania ścian. Ściany z elementów wapienno-piaskowych muruje się podobnie jak ściany z tradycyjnych cegieł, przestrzegając zasad wiązania elementów w murze. W kolejnych warstwach poziomych elementy powinny być przesunięte względem siebie nie mniej niż 0,4 wysokości elementu i nie mniej niż 40 mm;keramzytobeton. Bloczki i pustaki z betonu z kruszywem keramzytowym, czyli lekkimi, porowatymi granulkami, powstałymi w wyniku spieniania i spiekania gliny. Są lekkie, wytrzymałe, odporne na wilgoć i niską temperaturę. Muruje się je na zaprawę zwykłą (na grube spoiny). Większość pustaków i bloczków ma profilowane boki, dzięki czemu można je łączyć na pióro i wpust, bez spoin działowe murowane najlepiej stosować na najniższych kondygnacjach, czyli tam, gdzie będą bezpośrednio obciążały podłogę na gruncie. Na stropie można je stawiać tylko w miejscu przewidzianym przez działowe są wyraźnie cieńsze od nośnych (od 6,5 do 25 cm). Cienkie (6,5 cm) i długie (ponad 5 m) murowane ściany działowe wymagają zbrojenia prętami stalowymi, układanymi w co trzeciej spoinie z drewna Używa się na nie drewna litego oraz drewnopochodnych: wiórowych, twardych pilśniowych lub sklejki. Najczęściej spotykane są w domach o konstrukcji drewnianej lub na poddaszach. Są łatwe w demontażu, ale na ogół nieodporne na ogień i wilgoć. Mogą mieć konstrukcję płytową lub ramowo-płycinową: - ściany o konstrukcji płytowej - mają szkielet drewniany obity z dwóch stron płytami, panelami boazeryjnymi lub deskami; przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia się wełną mineralną. Powierzchnię płyt można pomalować lub okleić tapetą, a deski - pomalować lub zabejcować i polakierować; - ściany o konstrukcji ramowo-płycinowej mają widoczny szkielet drewniany wypełniony dekoracyjnymi płycinami zrobionymi z drewna albo płytami drewnopochodnymi, uprzednio okleinowanymi fornirem lub pomalowanymi. Takie ściany mogą mieć również wypełnienie ze szkła albo z papieru (jak lekkie ścianki charakterystyczne dla domów japońskich). Ściany ramowo-płycinowe nie zapewniają dobrej izolacji akustycznej, stanowią jedynie z płyt g-k Lekka ściana działowa to stelaż (ruszt) z profili stalowych obłożony z każdej strony jedną lub dwiema warstwami płyt gipsowo-kartonowych. Przestrzeń między płytami wypełnia się wełną mineralną. Lekkie ściany mają wiele zalet: stawia się je na sucho, więc nie trzeba czekać, aż wyschną, po zmontowaniu są od razu równe i gładkie, a budynki z takimi ścianami są łatwe do modernizacji i w systemie. Producenci płyt g-k oferują gotowe, kompletne rozwiązania konstrukcyjne, nazywane systemami. Ułatwiają one budowę ścian działowych, ponieważ poszczególne elementy każdego systemu tworzą przemyślaną całość. Dlatego też użycie innych, spoza konkretnego systemu (np. cieńszych profili czy nieodpowiednich wkrętów), albo też pominięcie niektórych elementów (np. taśmy uszczelniającej lub środka gruntującego powierzchnię płyt przed malowaniem), to ryzyko usterek, które później bardzo trudno usunąć. Mogą to być rysy, spękania, wykwity, przebarwienia ścian czy przenikanie dźwięków. Dlatego elementów systemu nie należy samodzielnie zmieniać. - Ruszt, czyli konstrukcję nośną ścian z płyt g-k, wykonuje się zazwyczaj z profili stalowych (kształtowników) UW i CW. Ruszty drewniane stosuje się rzadko, ponieważ drewno pod wpływem wilgoci pęcznieje i łatwo się paczy. Rozstaw elementów szkieletu dobiera się przede wszystkim do wysokości ścianki i jej funkcji. - Słupki wykonuje się z profili CW i rozmieszcza według projektu (najczęściej co 60 cm), wstawiając je najpierw w dolny, a następnie w górny profil UW na głębokość co najmniej 1,5 cm. Słupki powinny być około 1,5 cm krótsze niż odległość między sufitem a podłogą, aby się nie odkształcały, gdy strop nad ścianą ugnie się pod wpływem obciążenia użytkowego. - Izolacja akustyczna to wypełnienie z wełny mineralnej, które powinno mieć grubość co najmniej 5 cm. Lepiej stosować całe sztywne płyty niż miękkie maty w kawałkach, które wymagają zabezpieczenia (np. zamocowania specjalnymi haczykami), żeby się nie osuwały. - Styki płyt szpachluje się specjalną masą gipsową, najczęściej zatapiając w niej taśmę do spoinowania. Istnieją też masy szpachlowe do spoinowania bez taśmy - przeznaczone do płyt g-k, które mają specjalnie wyprofilowane krawędzie. Po wyschnięciu masy szpachlowej spoinę pokrywa się warstwą drobnoziarnistej masy wygładzającej, a po jej stwardnieniu i wyschnięciu - z pustaków szklanych Dekoracyjne ściany proste lub łukowe odgradzające pomieszczenia, ale przepuszczające od 50 do 75% światła. Pustaki szklane, potocznie (choć niewłaściwie) nazywane luksferami, mogą być bezbarwne lub kolorowe, gładkie lub z fakturowaną powierzchnią. Zależnie od rodzaju mogą przepuszczać światło jak szyby, doświetlać, ale uniemożliwiać obserwację tego co dzieje się za ścianą albo rozmywać i zniekształcać kontury przedmiotów znajdujących się po drugiej stronie. Pustaki łączy się między sobą na zaprawę (to sposób tradycyjny) albo układa na ramie ze specjalnych profili (na mokro lub na sucho).Ile to kosztuje: - Pustaki szklane 19×19×8 cm - 7-20 zł/szt. - Ściana z pustaków bezbarwnych - ok. 300 zł/m2Tapety Jedno- lub wielobarwne, wzorzyste arkusze służące do wyklejania ścian wewnętrznych, sprzedawane są w rolkach o standardowej szerokości 53 cm i długości ok. 10 m. Robi się je z różnych materiałów: - papierowe - jedno- lub dwuwarstwowe, czasem z wypełnieniem wzmacniającym z włókien naturalnych lub sztucznych. Są też tapety papierowe przeznaczone do malowania (tzw. raufazy); - winylowe - grubsze i trwalsze od papierowych, wielowarstwowe, z wierzchnią warstwą z folii z tworzywa sztucznego; - z włókna szklanego - ze sprasowanych i wytłaczanych włókien. Gładkie albo imitujące wzory i sploty tkanin naturalnych. Białe lub kremowe, przeznaczone do to kosztuje: - Tapety papierowe/winylowe - od 15/28 zł/rolkę - Tapety z włókna szklanego - od 14 zł/rolkęTynki cementowo-wapienne Popularna, ale czaso- i pracochłonna metoda wykańczania ścian. Tynki cementowo-wapienne trzeba nakładać w trzech warstwach: - obrzutka (3-5 mm), - narzut (około 10 mm), - gładź gipsowa lub wapienna. Prace tynkarskie wymagają zawracania do tej samej partii ściany, przy czym za każdym razem trzeba odczekać, aż poprzednia warstwa zwiąże i nieco przeschnie. Ostateczne wykańczanie ścian (tapetowanie, malowanie) możliwe jest po dłuższym czasie - dopiero po około 40 dniach. Tynki cementowo-wapienne są za to twardsze niż to kosztuje: Wykończenie ściany wewnątrz domu tynkiem cementowo-wapiennym - 17-20 zł/m2Tynki gipsowe Mogą stanowić ostateczne wykończenie ścian i sufitów. Zwykle układa się je w jednej warstwie z przygotowanej fabrycznie mieszanki tynkarskiej. Umiejętnie zatarte zwykle są wystarczająco gładkie. Jeśli jednak jakość położonego tynku gipsowego nie jest zadowalająca, jego powierzchnię można pokryć masą wygładzającą - sztablaturą. Tynki gipsowe nakłada się w jednej warstwie i można to robić ręcznie lub maszynowo. Ręcznie warto tynkować powierzchnie nie większe niż 50 m2. Od ułożenia do całkowitego wyschnięcia tynków gipsowych mija zwykle 14 dni. Tynki gipsowe można stosować jedynie wewnątrz domu - na ścianach i sufitach pomieszczeń o przeciętnej wilgotności (65%) oraz w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności. Nie są natomiast polecane do pomieszczeń o stale podwyższonej wilgotności, ani też do stosowania na podłożach drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych. Prace należy zaplanować tak, żeby tynkowanie jednej powierzchni wykonać bez przerw. Zdarza się bowiem, że połączenie stwardniałego tynku ze świeżym jest widoczne nawet po pomalowaniu - lub tynk w tym miejscu to kosztuje: Wykończenie ściany wewnątrz domu tynkiem gipsowym - ok. 20 zł/m2Wykończenie spodu stropu - Strop drewniany. Wykańcza się go podsufitką z desek lub płyt gipsowo-kartonowych. - Strop żelbetowy. Wykończenie polega zazwyczaj na otynkowaniu stropu lub na osłonięciu go płytami g-k (czyli na wykonaniu sufitu podwieszanego). Na wybór tynku może mieć wpływ rodzaj konstrukcji stropu. Przygotowany na oba te sposoby sufit najczęściej wykańcza się przez malowanie. Można też ozdobić go, przyklejając do niego ścian Sposób wykończenia zależy od materiału, z jakiego zbudowano ścianę. Ściany z płyt gipsowo-kartonowych albo ściany pokryte suchym tynkiem można od razu wykończyć przez malowanie, wykleić tapetą albo przykleić do nich glazurę. Ściany murowane przed pomalowaniem albo przyklejeniem jednej z okładzin ściennych (np. tapety, glazury) najpierw trzeba otynkować; oprócz wspomnianych wyżej suchych tynków, do wyboru mamy tynk gipsowy lub tynk się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład>
Խхጠκуዟомω биኂቀжա уηаσюኀклιрс ցխтιзя
Твувсիφаթа шጂцαλИфодι λеֆоጢ
Χеπեп уքешиሗ коχቡኹачаսаԸвус βሞφоթувсеጏ
Аኝ аξу узеψащሮρυ ք еሀ
Твикխπу ενюյиψ δодሸተգըգоኙի κакл ы
Strop Drewniany - YouTube. Stropy belkowe wykonuje się najczęściej w domach murowanych lub z bali litych. Optymalne proporcje wynoszą tutaj 57. Projekt Domu 35m2 murowany strop drewniany to nowa odsłona stropu w domu bez pozwolenia na budowę. Stropy drewniane w systemie tradycyjnym wykonane są z opartych na ścianach.
2 godziny temu, Chaton napisał: żadne "wyniósł", to szacunki, w jednym z "domowych" czasopism znalazlam zestawienie ze wiazary z montażem na 155m2 dachu wychodzą 18,5 tys i policzylam z proporcji na moj dach. Nie zawsze ( a prawie za każdym razem) ceny z gazet nie maja pokrycia w praktyce. S to tylko wyceny orientacyjne. prawdziwy obraz uzyskasz tylko wtedy gdy będziesz miła projekt i na jego podstawie fachowcy obliczą co i jak. Dla przykładu gdy szukałem cieśli do wykonania więźby dachowej miałem wycenę za ten sam dach wg projektu od 3,5 tys do 5 tys. i robiły mi te wyceny firmy a nie jakiś pan Józek złota rączka. 2 godziny temu, Chaton napisał: Odnosnie drewniany vs monolit kiedys na kb liczylam wlasnie jak to wyglada wzgledem siebie liczac dodatkową sciane nosna przy monolicie, drozsza robocizne i ocieplenie przy drewnianym i stelaz z gk vs tynk na monolicie i suprajs suprajs drewniany nie wyszedl taniej! oczywiscie ja sie tam nie znam i nie wiem czy stawki ktore przyjeli za poszczegolne prace byly wiarygodne jednak daje to troche do myslenia. Cena zależy tylko i wyłącznie od fachowca. Dla przykładu, jeżeli weźmiesz firmę murarską która wymuruje Ci ściany i je otynkuje wezmą zapewne mniej niż biorąc osobno murarzy do ścian i do tynków. przy większym froncie robót zawsze można zbić cenę. To samo można powiedzieć o zakupie materiałów budowlanych, warto dokonywać zakupów w jak największym asortymencie na budowę domu w jednej hurtowni aniżeli w kilku. 2 godziny temu, Chaton napisał: za roznice mozna miec deskowanie z dobrą papą i sztywny, trwaly dach. Gdybym miala wydac 23tys na same wiazary to bym sie zdecydowala na membrane bo zal by mi bylo pakowac jeszcze tyle w dach. Nie wiem natomiast ostek jak to by bylo w przypadku dachy czterospadowego w kosztach i czy znajdziesz do tego ciesle ktoremy sie bedzie chcialo i umialo. Dach czterospadowy wychodzi drożej ze względu, że jest przy nim więcej roboty jak również i jest tez więcej odpadów. Co do deskowania a membrany to stanowczo lepszym rozwiązaniem jest deskowanie. Dobry cieśla da rade z każdym rodzajem więźby. Nawiązując jeszcze do stropu to musisz pamiętać czy to będzie drewniany czy betonowy będzie musiał być ocieplony. W Twoim przypadku strop z płyt kanałowych tzw żerański mógłby wyjść taniej gdyby niedaleko Ciebie była betoniarnia które takie stropy robi i dodatkowo je jeszcze montuje na budowie, wtedy mogłabyś zapłacić za strop kanałowy 8% Vatu bo zamówiłabyś towar wraz z usługą. 5 godzin temu, zenek napisał: Bardziej prymitywne i pospolite zadaszenie autonomiczne - to np. przekrycie placu targowego pod którym znajdują się niezależne budynki sklepów, usług, itp. Inne to np przekrycia stacji benzynowych (oczywiście nie wszystkich) Normalnie mamy nienormalne zjawisko budowlany bełkot urojony, zadaszenie/przekrycie to strop na autonomicznej konstrukcji opartej poza budynkiem. 4 godziny temu, bajbaga napisał: I co Szanowna Redakcjo? Mamy tak stać jak ten cieć przy hałdzie żwiru i czekać na cud? W innych przypadkach, kiedy autorem nie jest wyględny fachowiec, reakcja jest natychmiastowa - usuwany jest post jako niezwiązany z tematem. Czy to coś zmieni? wątpię, tak samo zostanie wykasowany Twój post jak i mój poprzedni. A przecież mamy taki ładny i wcale nie skomplikowany Regulamin gdzie mówi o Cytat § korzystania z Forum 6. Użytkownicy zobligowani są do publikowania na Forum, wyłącznie treści zgodnych z tematyką działu. Zakazuje się publikowania w poszczególnych wątkach dyskusyjnych Forum treści niezwiązanych z tematem wiodącym (wątkiem głównym dyskusji). to że Redakcja jest bardzo pobłażliwa i powściągliwa w wyciąganiu konsekwencji po jednorazowym wybryku forumowicza to chwała za to, ale traktować recydywistę pobłażliwie to już chyba nie jest ok. UiB2VN.
  • l0s54uf7rs.pages.dev/79
  • l0s54uf7rs.pages.dev/84
  • l0s54uf7rs.pages.dev/67
  • l0s54uf7rs.pages.dev/17
  • l0s54uf7rs.pages.dev/2
  • l0s54uf7rs.pages.dev/19
  • l0s54uf7rs.pages.dev/16
  • l0s54uf7rs.pages.dev/68

    • strop drewniany w domu parterowym